Απόσπασμα από το εξαντλημένο βιβλίο «Ο θεός δεν είναι μεγάλος»

«Ο Δίσκος της Φαιστού είναι μινωική γραφή ως κείμενο αλλά συγχρόνως είναι και αντικείμενο τέχνης. Κι αυτό είναι το γοητευτικό. Για μένα ο Δίσκος της Φαιστού είναι το ευαγγέλιο της μινωικής Κρήτης».

Πόσο εύθραυστη πρέπει να είναι η πίστη ενός μουσουλμάνου αν αισθάνεται να απειλείται από μια ηλίθια καρικατούρα σε εβδομαδιαία σατιρική εφημερίδα;

Το τεύχος που κυκλοφόρησε στα ελληνικά από την Εφημερίδα των Συντακτών

Οι περισσότεροι άνθρωποι σε αυτόν τον κόσμο πιστεύουν ότι ο Δημιουργός του σύμπαντος έχει γράψει ένα βιβλίο

Σταδιακά, ο σιωνισμός έγινε εθνικιστικό κίνημα, ενώ από τη μεριά των Παλαιστινίων η διαμάχη πήρε, και παίρνει, όλο και περισσότερο θρησκευτικό χαρακτήρα.

Παράλληλα με τον διωγμό του δικαιώματος της ανεξιθρησκίας

Δεν υπάρχει δόκιμο πολιτικό κίνητρο από τη μεριά των τζιχαντιστών, αλλά ούτε και δόκιμοι πολιτικοί λόγοι για να κάνουν ό,τι κάνουν.

«το μήνυμα στο υλικό μου είναι ένα κάλεσμα για κατανόηση αντί για την άγνοια, για ειρήνη αντί για τον πόλεμο, για συγχώρεση αντί για την καταδίκη και για αγάπη αντί για τον φόβο»

«Η προϊστορία του είδους μας κατατρύχεται από επεισόδια εφιαλτικής άγνοιας και συμφορών, για τα οποία η θρησκεία έβρισκε όχι μόνο τη λάθος εξήγηση αλλά και τον λάθος ένοχο.»

Είναι το Ισλάμ συμβατό με μία πολιτισμένη κοινωνία; Είναι δυνατόν να πιστεύεις όσα πρέπει να πιστεύεις για να είσαι καλός μουσουλμάνος, να έχεις στρατιωτική και οικονομική ισχύ, και να μην αποτελείς μία ασυνείδητη απειλή για τις πολιτισμένες κοινωνίες τρίτων;

Γράφει ο Κωνσταντίνος Σαπαρδάνης

Τι κοινό έχει ο Ιησούς με τον Διγενή Ακρίτα; Πώς συνδέονται οι Σουφιστές με τον Αίσωπο;

Στις εικόνες που ακολουθούν φαίνεται μια εμμονή στη χρήση όπλων ως παραδείγματα για την εκμάθηση αγγλικών φθόγγων, και θρησκευτικών συμβόλων

Το συγχωροχάρτι είναι έγγραφο που βεβαιώνει άφεση αμαρτιών, το οποίο χορηγούταν έναντι αμοιβής, υποσχέσεων ή άλλου είδους παραχώρησης

Απόσπασμα από το εξαντλημένο βιβλίο «Ο θεός δεν είναι μεγάλος»

Δύο αποσπάσματα από το βιβλίο του φιλοσόφου

Τα εγκλήματα του Τρίτου Ράιχ έγιναν, περίτεχνα, ψυχρά, από μορφωμένους ανθρώπους, γιατρούς, δικηγόρους, από ανθρώπους με μια παράδοση πολιτισμού πίσω τους, προς πλάσματα όμοιά τους

«Αν δεν ακούσεις τις συμβουλές μας και σκοπεύσεις να μας εναντιωθείς και να προβάλεις αντίσταση, ετοίμασε τον στρατό σου και διάλεξε πεδίο μάχης…»

«Και στη τζιχάντ, οι συζητήσεις παρουσιάζονται ως μέσο του Σατανά για να πλήξει τους εχθρούς του. Στη μάχη των…»

«…είναι σίγουρο πως οι μουσουλμάνοι έχουν σε μεγάλη εκτίμηση τον (δικό τους) Ιησού, αφού εξισώνεται με τον Μωάμεθ και τους υπόλοιπους προφήτες.»

«Συμπαράσταση δεν βρήκε από πολλούς˙ σύντομα μετά την ανακοίνωση του Χομεϊνί, πολιτικοί της χώρας του τού επιτέθηκαν από όλες τις πλευρές του πολιτικού φάσματος.»

«Στον μουσουλμανικό κόσμο ξέσπασαν εξεγέρσεις, με θανάτους που υπολογίζονται πάνω από 200, και διαδηλώσεις σε κέντρα δυτικών πρωτευουσών όπου μπορούσε κανείς να δει συνθήματα όπως «θάνατος στους βλάσφημους» και «αποκεφαλίστε αυτούς που προσβάλλουν το Ισλάμ».»

Μουσουλμάνες και πρώην μουσουλμάνες χαρακτηρίζουν το βέλο ως «φέρετρο, φυλακή, απανθρωπιά»

Εδώ συγκρούονται δύο εντελώς διαφορετικές όψεις του πώς πρέπει να ζει ο άνθρωπος. Από τη μία μεριά ο συμφεροντολογικός, ωφελιμιστικός λόγος του Καλλικλή και από την άλλη ο φιλοσοφικός βίος του Σωκράτη.

«Μην ανταποδόσεις την κακία στον αντίπαλο˙ ξεπλήρωσε με καλοσύνη αυτόν που σου κάνει κακό, υπερασπίσου τη δικαιοσύνη για τον εχθρό σου, γίνε φιλικός στον εχθρό σου. Δώσε φαγητό να φάει, μπύρα να πιει…»

«…Επομένως αναλάβετε αυτό το ταξίδι για την απαλλαγή από τις αμαρτίες σας, με τη διαβεβαίωση της άφθαρτης δόξας του βασιλείου των ουρανών…»

«Ο Κώστας Γαβρά είχε δηλώσει «Θεωρώ πως είναι λυπηρό και απαράδεκτο στην Ελλάδα, μία χώρα μέλος της ΕΕ, το κράτος να γονατίζει σε πίεση από την Εκκλησία»…»

«…Ενώ οι Μουσουλμάνοι και οι Χριστιανοί θεωρούν την άρνηση του αγγέλου ως ένδειξη υπεροψίας και βλάσφημης περηφάνιας, οι Γιαζίντι τη θεωρούν ως ένδειξη ανεξαρτησίας και ελεύθερης επιλογής…»

«Η επικράτηση της μετριοπάθειας εναντίον του εξτρεμισμού, η αποριζοσπαστικοποίηση, δεν μπορεί να έρθει με πλήρη απόρριψη της ιδεολογίας, ή της θρησκείας, που τον γεννά, αλλά με μικρές νίκες σε μικρές μάχες.»

«Είτε αυτή η ασύμμετρη λογική που θεωρεί την κριτική εναντίον του Χριστιανισμού δόκιμη ενώ αυτήν εναντίον του Ισλάμ κατακριτέα είναι κάποιου είδους ‘αναβολής της νοημοσύνης’ είτε προϊόν εκλογίκευσης του αισθήματος φόβου με την εφεύρεση λογικοφανών δικαιολογιών, είναι καταστροφική για το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου, δικαίωμα που πλέον έχουμε ομολογουμένως χάσει όσον αφορά το συγκεκριμένο θέμα.»

«Η ομοφυλοφιλία όμως δεν είναι ένας διαφορετικός τρόπος να κάνεις σεξ, είναι ένας διαφορετικός τρόπος αγάπης.»

«…Στη φιλοσοφία, όπως και στην επιστήμη, δεν υπάρχουν αυθεντίες. Ο φιλόσοφος πρέπει να πείσει με τη λογική, όπως ο επιστήμονας με αποδείξεις…»

«Μια και πηγαίνει ο δρόμος μας προς το νεκροταφείο
Δίχως αγάπη και κρασί ειν’ η ζωή φορτίο.
Φιλόσοφε, πες μας λοιπόν, τι σκέπτεσαι για τούτα;
Το κέρδος ποιο να ξέρουμε του κόσμου το βιβλίο;»

«Η διανοητικά έντιμη στάση είναι η σωκρατική˙ να μην παριστάνουμε ότι γνωρίζουμε πράγματα που δεν γνωρίζουμε (που δεν μπορούμε να γνωρίζουμε).»

Ο Σωκράτης κάνει μια πολύ σημαντική ερώτηση, που ακόμα μας προβληματίζει. Από πού προέρχεται η ηθική; Ο θεός είναι ο συγγραφέας των ηθικών αξιών ή απλά τις επαναλαμβάνει και τις επιβάλλει;

Το Anno Domini (a.D.) ή Έτος Ένα (μ.Χ.) ο Διονύσιος, βασιζόμενος στο έτος κτίσεως της Ρώμης το 754 π.Χ. , το ταύτισε με το πρώτο έτος της 195ης Ολυμπιάδας (776:4=194+την 1η Ολυμπιάδα). Υπολόγισε ότι το έτος γέννησης του Χριστού συνέβη 754 χρόνια από τότε που ιδρύθηκε η Ρώμη, που όμως συμπίπτει με το πρώτο έτος της 195ης Ολυμπιάδας. Το έτος 1 δηλαδή είναι 754 χρόνια από κτίσεως Ρώμης και 776 χρόνια από την πρώτη Ολυμπιάδα.

Ο Σωκράτης λοιπόν, πιστεύει πως η πραγματική αιτία που δικάζεται δεν είναι το κατηγορητήριό του, αφού κανένας στο δικαστήριο δεν μπορεί να αποδείξει…

Ο Ιησούς γεννήθηκε περίπου το 2π.Χ. ή το 7π.Χ. σύμφωνα με ιστορικούς, θεολόγους, αλλά και τον Πάπα. Ο λάθος υπολογισμός έγινε από τον Διονύσιο τον Μικρό (Dionysius Exiguus, 470μ.Χ.-544μ.Χ.), τον εφευρέτη του σύγχρονου ημερολογίου και του διαχωρισμού της ιστορίας σε δύο εποχές βάσει της γέννησης του Ιησού, που χρησιμοποιήθηκε αργότερα από το Γρηγοριανό Ημερολόγιο.

Το Άσμα Ασμάτων αποτελείται από έξι ενότητες και εντάσσεται στα Διδακτικά – Ποιητικά Βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης. Επισημαίνω, ωστόσο, τον πρώτο και δεύτερο στίχο και τους αποδίδω στα νεοελληνικά, όπως εγώ τους προσλαμβάνω, έστω κι αν δεν είμαι ένας εξειδικευμένος στη γλώσσα των εκκλησιαστικών γραφών.

Η σβάστικα συναντάται από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα σε όλον τον κόσμο, από τους Ινδιάνους μέχρι τους Ιάπωνες και από το Πακιστάν μέχρι τη Φιλανδία, πολλές φορές χωρίς σαφή διασύνδεση από πολιτισμό σε πολιτισμό.
Γράφει ο Κωνσταντίνος Σαπαρδάνης

«Σαρακηνόφρων», «παράνομος βασιλεύς», «αλιτήριος δράκων», «θεομάχος», «αντίχρηστος» είναι μερικά επίθετα με τα οποία χαρακτήριζαν σύγχρονοι και μεταγενέστεροι ιστορικοί, χρονικογράφοι και απλοί πολίτες τον Λέοντα Γ΄ τον Ίσαυρο, τον πρώτο εικονομάχο αυτοκράτορα.

Στα τέλη του 1944, περίπου 10 μήνες πριν το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, οι Ιάπωνες είχαν ήδη αρχίσει να διαπιστώνουν ότι η στρατιωτική τους προσπάθεια θα οδηγούνταν σε ήττα. Τα όπλα και ο εξοπλισμός τους είχαν ελλείψεις, οι στρατιώτες λιγόστευαν δραματικά, και το ηθικό ήταν πεσμένο.

Ο Μπράιαν Βικτόρια, με την έκδοση του βιβλίου του «Zen at War», κάλεσε σε αυτοκριτική Βουδιστές δασκάλους (Zen Masters) για τη συνενοχή και συμμετοχή των σχολών τους στον φανατισμό των Ιαπώνων κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, με αποτέλεσμα πολλά μοναστήρια να ζητήσουν συγγνώμη για τη δράση των προκατόχων τους.

«Πέρα από αυτές τις εμβόλιμες σκηνές που εισήγαγε ο δημιουργός της ταινίας, με την επιλεκτική διαλογή εδαφίων της βιβλικής εξιστόρησης κάνει τους Ρωμαίους να μοιάζουν με υποχείρια των Εβραίων ιερέων.»

Τόσο ο ευρωπαϊκός όσο και ο ισλαμικός, είναι και οι δύο μεσογειακοί πολιτισμοί. Ο πρώτος είναι ο κληρονό­μος της φιλοσοφίας και του ανθρωπιστικού πνεύματος του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και ο δεύτερος είναι ο κληρονόμος του πρακτικού και επιστημονικού πνεύ­ματος του ασσυριακού, του βαβυλωνιακού και του αι­γυπτιακού πολιτισμού, στους οποίους, ωστόσο, πάρα πολλά οφείλει και η αρχαία Ελλάδα.

Οι Κούρδοι είναι εγκατεστημένοι εδώ και χιλιάδες χρόνια στην περιοχή που βρίσκεται ανάμεσα στον Καύκασο και τον Αραβο-περσικό κόλπο. Ο Ξενοφώντας στο έργο του «Η κάθοδος των μυρίων» είναι από τους πρώτους που περιγράφει αυτόν τον ορεσίβιο και ατίθασο πολεμικό λαό, αναφέροντας τους ως Καρδούχους.

Οι άγνωστοι Ντονμέδες της Θεσσαλονίκης. Υπάρχουν στη Θεσσαλονίκη Εβραίοι που ντύνονται σαν Τούρκοι αλλά πιστεύουν στον Ιουδαϊσμό και τους αποκαλούν «ντονμέδες» ή «ψευδο-αποστάτες».

Το 70μ.Χ. το Ισραήλ έπαψε να θεωρείται χώρα των Εβραίων. Ήταν η χρονιά που οι Ρωμαίοι κατέλαβαν την Ιερουσαλήμ. Λίγο αργότερα, ο Αδριανός (78-138μ.Χ.) άλλαξε το όνομα της χώρας σε Παλαιστίνη όταν κατέπνιξε την εξέγερση των Εβραίων της περιοχής κατά της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, με στόχο να σβήσει τη μνήμη της Ιουδαίας.

Σε καμία άλλη περιοχή του κόσμου η διεθνής κοινότητα δεν βρίσκεται αντιμέτωπη με τόσο περίπλοκες καταστάσεις όσο στον Περσικό Κόλπο. Ελάχιστες περιοχές γνώρισαν την τελευταία τεσσαρακονταετία τέτοιας έκτασης καταρράκωση και καταστροφή. Η γειτνίαση διαφορετικών λαών, τα θρησκευτικά ζητήματα και βεβαίως το πετρέλαιο εξηγούν την κατάσταση αυτή.

Οι Μόντι Πάιθον δεν περίμεναν να αντιμετωπίσουν την Ιερή Εξέταση όταν γυρνούσαν τη «Ζωή του Μπράιαν» (LifeofBrian, 1979), αλλά αυτή ακριβώς τους βρήκε όταν πρωτοκυκλοφόρησε η ταινία, και τους επιτέθηκε κάθε τελευταίος παπάς από κάθε άκρη του δυτικού κόσμου, που ήθελε να ακουστεί το όνομά του δηλώνοντας την προσβολή που ένιωσε.

Τον καιρό που ο Ολλανδός ιερέας, θεολόγος και λόγιος Έρασμος έγραψε το Μωρίας Εγκώμιον (1509), ο Αναγεννησιακός Ανθρωπισμός είχε μόλις αρχίσει να συγκρούεται με τον Σχολαστικισμό και πνευματικοί άνθρωποι έρχονταν σε αντιπαράθεση με κληρικούς.

Ο «Χρυσός Κλώνος» του Τζωρτζ Φρέιζερ είναι μια ανθρωπολογική συγκριτική μελέτη μυθολογιών και θρησκειών όπου μελετώνται πρωτόγονα έθιμα λαών της Ευρώπης σε συσχετισμό με τη μυθολογία λαών από όλο τον κόσμο.

Το 1929 ο Λούντβιχ Βίτγκενσταϊν έδωσε μια διάλεξη για την Ηθική, ένα θέμα το οποίο έχει, κατά κοινή ομολογία, αποφύγει να αναλύσει με ακρίβεια. Οι ορισμοί που δίνει για την ηθική είναι: η αναζήτηση του τι είναι καλό ή πολύτιμο, ή πραγματικά σημαντικό, ή του νοήματος της ζωής ή αυτού που κάνει τη ζωή να αξίζει να τη ζεις ή του σωστού τρόπου να ζεις. Εν τέλει, η ηθική αφορά το πώς θα έπρεπε να είναι ο κόσμος.

Το να πει κανείς ότι ο Γκάντι έδιωξε τους Άγγλους από την Ινδία προδίδει μια απλοϊκή ανάγνωση της ιστορίας. Οι Άγγλοι μετά το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου αναγκάστηκαν να ξεχάσουν κάθε ελπίδα διατήρησης της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και αποσύρθηκαν από κάθε γωνιά της γης όπου κρατούσαν εδάφη.

Ενάμιση αιώνα μετά την ίδρυση του Ισλάμ από τον Μωάμεθ (το 622 μ.Χ.), χαλίφηδες που υποστήριζαν ότι ήταν άμεσοι απόγονοί του επεδίωξαν να κατακτήσουν τον κόσμο, και κατάφεραν να επεκταθούν σε πολύ μικρό διάστημα σε ολόκληρη τη Μεσόγειο, από την Μεντίνα μέχρι την Ισπανία και το σημερινό Αφγανιστάν (οι υποτελείς έφτασαν τα 60 εκατομμύρια ή το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού).

Είναι πολλές οι παραδοξότητες και οι πρωτιές της Βόρειας Κορέας: Η χώρα με τον μεγαλύτερο έλεγχο στην ιδιωτική και δημόσια ζωή των πολιτών της, η πιο απομονωμένη χώρα στον κόσμο, η χώρα με τη μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη αναλογικά με τον πληθυσμό της και με το μεγαλύτερο ποσοστό πολιτικών κρατούμενων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Πάσχα Ρωμέϊκο Διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη Ἀπό το περιοδ. «Ἑλληνικὴ Δημιουργία», ἔτος Β’ τόμος Τρίτος, τεῦχος 29 Ὁ μπάρμπα-Πύπης, γηραιὸς φίλος μου, εἶχεν ἑπτὰ ἢ ὀκτὼ καπέλα, διαφόρων χρωμάτων, σχημάτων καὶ μεγεθῶν, ὅλα ἐκ παλαιοῦ χρόνου καὶ ὅλα κατακαίνουργα, τὰ ὁποῖα […]

Όλοι έχουμε μάθει στο σχολείο και έχουμε ακούσει στον άμβωνα της εκκλησίας ότι τους 3 πρώτους αιώνες μ.Χ. οι Χριστιανοί ήταν θύματα μιας πρωτοφανούς επίθεσης από τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία,

«Όλα αυτά σίγουρα αποτελούν βελτίωση σε σχέση με τους προηγούμενους Πάπες. Πόσες αλλαγές όμως είμαστε δικαιολογημένοι να περιμένουμε από αυτόν; Υπάρχει ουσία στις δηλώσεις του, ή είναι παραπετάσματα καπνού χωρίς αντίκρισμα;»