Η γέννηση του νεοφασισμού στην Ελλάδα,ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΤΡΗΣ (PDF)   Το βιβλίο βρίσκεται εδώ: Η γέννηση του νεοφασισμού στην Ελλάδα,ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΤΡΗΣ (PDF)

Οι μελανοχίτωνες της Ευρώπης Ελλάδα: Από τη δικτατορία των συνταγματαρχών στην περιθωριοποίηση της ΕΠΕΝ Γράφει ο Pierre Milza* Από το τέλος του εμφυλίου πολέμου (1949) ως τα μέσα της δεκαετίας του ’60, η Ελλάδα χρειάστηκε να αντιμετωπίσει, με φόντο οικονομικές […]

Οι αιώνια αδιαπραγμάτευτες αξίες (έρωτας, θάνατος, δικαιοσύνη, ηθική κλπ) όσο κι αν παραμένουν αναλλοίωτες, εντούτοις καθορίζονται απόλυτα από τις εκάστοτε ιστορικές συνθήκες και η κατάδειξη αυτού είναι η μεγαλύτερη αλήθεια. Το θέατρο εργασίας του Καμύ, ακολουθώντας το παράδειγμα των θεατρικών πειραματισμών του Μπρεχτ, συμμετέχει στα δρώμενα καθιστώντας την κριτική συλλογικότητα επιταγή, γιατί η τέχνη δεν αφορά ούτε τις αυθεντίες ούτε την αισθητική τελειότητα. Η τέχνη αφορά όλους, ως συναισθηματική ανταλλαγή και κάθε επιτηδευμένος καλλιτεχνικός ελιτισμός είναι υποκρισία.

«Κυάμων απέχεσθε» Γράφει ο Δημήτρης Τζήκας Η φράση  «κυάμων απέχεσθε» αποδίδεται στον μυστηριώδη  Πυθαγόρα και σημαίνει κατά λέξη  «να απέχετε από τα κουκιά». Ξέρουμε ότι τα κουκιά μπορούν να προκαλέσουν δηλητηρίαση σε ζώα και  ανθρώπους,  την γνωστή κυάμωση, η οποία εκδηλώνεται ως αιμολυτική αναιμία και σε πολλές περιπτώσεις […]

Οι όροι ανάπτυξη, ανταγωνιστικότητα κτλ, είναι ακριβώς αυτό. Η παγκοσμιοποίηση που συνίσταται τόσο στην παραγωγή και εμπορία αγαθών όσο και στη διακίνηση κεφαλαίων – με όλα τα χρηματιστηριακά παρατράγουδα – σηματοδοτούν τη δεύτερη μεγάλη τομή του κεφαλαίου μετά την εμφάνιση της μηχανής. Αν η μηχανή ήταν επί της ουσίας η έναρξη της καπιταλιστικής παραγωγής, η παγκοσμιοποίηση είναι ο άξιος συνεχιστής της. Και βέβαια η παγκοσμιοποίηση δεν είναι τωρινή επινόηση, αλλά καπιταλιστικό όραμα αιώνων. Όμως αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Η παρακμή του Αστικού Πολιτισμού

Οι δικτατορίες και τα στρατιωτικά κινήματα στην Ελλάδα (2ο μέρος) Δείτε ακόμη: Οι δικτατορίες και τα στρατιωτικά κινήματα στην Ελλάδα (1ο μέρος) Γράφει ο Γιάννης Σιατούφης Στις 30 Ιουνίου 1925 ο στρατηγός Θ. Πάγκαλος, γνωστός από το πραξικόπημα στο Γουδί, […]

Ελάχιστες περιοχές της Ευρώπης έμειναν άθικτες από την πανδημία της πανώλης. Στη Γαλλία η περιοχή της Ακουιτανίας έμεινε σχεδόν ανέπαφη ενώ περιοχές της Μοραβίας και της Πολωνίας γλίτωσαν κυρίως λόγω της μη ύπαρξης μεγάλων και πυκνοκατοικημένων πόλεων στα πρότυπα της δυτικής Ευρώπης. Πάντως η αρρώστια δεν εξαφανίζεται εντελώς αφού όπως δείχνουν τα δυτικά χρονικά ακολούθησαν νέα κρούσματα. 1347-1352, 1360-1363, 1374-1375, 1382-1383, 1389-1390, 1400, 1412-1420, 1426-1427, 1438-1439, 1450-1452, 1464, 1472 με τελευταία μεγάλη έξαρση στα 1494.

Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης, το Μαουτχάουζεν και οι σύγχρονοι μετανάστες Γράφει ο Θανάσης Μπαντές Το Μαουτχάουζεν βρίσκεται στην Αυστρία και υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα στρατόπεδα συγκέντρωσης της ναζιστικής Γερμανίας. Η ιστορία του ξεκινά από το 1938, όταν, μετά την προσάρτηση […]

Η άλωση του κράτους από την κοινωνία Γράφει ο Κωστής Παπαγιώργης* Σωστά ασφαλώς έπραξε ο εκδότης του Θεμέλιου να αποσπάσει από το βιβλίο του Παναγιώτη Κονδύλη με τον τίτλο Η παρακμή του αστικού πολιτισμού (1991) την εισαγωγή και να την […]

Η ζωή είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση! (Σκίτσα του Αλτάν) Απόδοση από τα Ιταλικά για τον Ερανιστή: Εύα  

Ο εμφύλιος της Γιουγκοσλαβίας (1990-1995) Γράφει ο Μανόλης Πλούσος Ο Josip Broz Tito αφήνει την τελευταία του πνοή στις 4 Μάη του 1980. Η Γιουγκοσλάβοι συντετριμμένοι αποχαιρετούν τον άνθρωπο που κατάφερε να δημιουργήσει ένα ενιαίο κράτος αποτελούμενο από ένα πλήθος […]

Η δημόσια και ιδιωτική εκπαίδευση στο νέο μνημόνιο Γράφει ο Γιάννης Σιατούφης Σήμερα είχα μια συζήτηση με έναν ηλικιωμένο, οποίος που είπε ότι, όταν ήταν μαθητής, το 1948, ήταν υποχρέωση όλων των παιδιών να επιστρέφουν τα βιβλία σε καλή κατάσταση […]

Όσο δε ο αυτοματισμός και η ρομποτική θα εδραιώνονται περισσότερο στις γραμμές παραγωγής, τόσο ο προβληματισμός τελικά θα σχετίζεται με τον τρόπο διανομής του παραγόμενου πλούτου και όχι τόσο με τον τρόπο παραγωγής του αφού από τον τελευταίο θα απουσιάζει σχεδόν ολοκληρωτικά ο παράγων άνθρωπος.