Αφορμή για τις επισημάνσεις που ακολουθούν στάθηκε η πρόσφατη κυβερνητική απόφαση να επιδοτεί ένα ιδιωτικό ίδρυμα στην αλλοδαπή, συγκεκριμένα τη Θεολογική σχολής του Τιμίου Σταυρού στη Βοστώνη -γνωστότερη ως Hellenic College of Boston- με 2.000.000 ευρώ το χρόνο, χορηγώντας και τα αναδρομικά του 2019!

Οι σκηνοθέτες Τάκης Κανελλόπουλος και Δημήτρης Ινδαρές

Ολόκληρους αιώνες οι Βερβέροι, οι κατά πλειοψηφία κάτοικοι της περιοχής, χρησιμοποιούσαν το δέντρο αργκάν και τον καρπό του -του οποίου η ωρίμανση κρατάει ένα χρόνο- για ζωοτροφή, λάδι μαγειρέματος, ξυλεία και καύσιμο. Αυτός άλλωστε ήταν και ο λόγος της μεγάλης μείωσης του πληθυσμού τους τις προηγούμενες δεκαετίες.

Επισκεφτήκαμε στο Μαρόκο τη Φεζ, μια πόλη με μεγάλη ιστορία που αποτελούσε πάντα το μήλο της έριδας για τους ισχυρούς της γης… Θα μου πείτε ήταν η πρώτη ή η τελευταία που της προόριζαν μια τέτοια τύχη;

Είναι κοινώς αποδεκτό ότι τα μνημεία αποτελούν τα ισχυρότερα στοιχεία τεκμηρίωσης της πολιτισμικής ταυτότητας ενός τόπου κι ακολουθούν εκείνα του γραπτού λόγου και της προφορικής παράδοσης (τραγούδια, μύθοι κ.λπ.) και γενικότερα του λαϊκού πολιτισμού.

Πέρα όμως από τις προσπάθειες αποσόβησης των κινδύνων, που απειλούν το περιβάλλον και τη ζωή μας στη Χαλκιδική και αλλού, θα πρέπει στους όποιους σχεδιασμούς να λαμβάνεται μέριμνα -όσο ουτοπικό κι αν ακούγεται – και για την εξασφάλιση στις επόμενες γενιές μέρους των πόρων που εμείς κληρονομήσαμε.

Χαλκιδική: Τα ακραία καιρικά φαινόμενα και η κυβερνητική ενημέρωση

Μια ξενιτεμένη Ελληνίδα για τα φαινόμενα της πολιτικής ζωής

Οι εκλογές πλησιάζουν… Ας εκλεγούν οι άξιοι, οι άδολοι και όσοι έχουν πρόγραμμα! Για τις μικρές κοινωνίες, σε μεγαλύτερο βαθμό, η επιλογή των συμπολιτών που θα συγκροτήσουν τις δημοτικές και κοινοτικές αρχές είναι πάντα το ζητούμενο! Βασικό κριτήριο γι’ αυτό, […]

Ένα αντίο στο Γιάννη Ιωάννου

Βιβλιοπαρουσίαση: «Οι σεισμοί του 1932 στη Βορειοανατολική Χαλκιδική»

Νίκος Μουτσόπουλος. Ένας σπουδαίος ερευνητής του λαϊκού πολιτισμού του Γιάννη Κύρκου Αικατερινάρη αρχιτέκτονα, π. προέδρου του ΤΕΕ/τΚΜ Πέρασαν κιόλας εξήντα χρόνια από τότε που συνάντησα για πρώτη φορά τον καθηγητή Ν. Μουτσόπουλο. Ήταν η πρώτη επίσκεψή μου στα εργαστήρια της […]

Στη μνήμη εκείνων που πάλεψαν για τη Δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη

Η υποστολή της ναζιστικής σημαίας από τον βράχο της Ακρόπολης και η κατάθεση στεφάνου στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη από ένα άγημα Γερμανών στρατιωτών, στις 12 Οκτωβρίου 1944, πιστοποίησαν την απελευθέρωση της Αθήνας. Στη Θεσσαλονίκη τα πράγματα εξελίχτηκαν διαφορετικά.

Μια αναφορά στα χρόνια της νιότης και των αγώνων του 114 και του 15%

Η ευαισθησία και ο σεβασμός των κανόνων ζωής που θα έπρεπε να χαρακτηρίζει τους ανθρώπους, πέρασε αλλού. Τα σκυλιά έδωσαν στους βασανιστές ένα μάθημα, αλλά το ερώτημα παρέμενε μετέωρο: Μπορούσαν άραγε αυτοί να το καταλάβουν;

Τις δυο τρεις τελευταίες ημέρες βιώσαμε το σημαντικό και το χρήσιμο της ενημέρωσης, όπως το εκλαμβάνουν τα περισσότερα τουλάχιστον από τα ελληνικά ΜΜΕ!

Μια ομάδα κατοίκων του Παλαιοκάστρου της Χαλκιδικής αποφάσισαν πριν πέντε περίπου χρόνια να προχωρήσει στο εγχείρημα της αποκατάστασης του εξωκλησιού του Προφήτη Ηλία.

Ο πολιτικός λόγος του Μίκη στο συλλαλητήριο, δεν είχε καμιά σχέση με όσα πίστευε μια ολόκληρη ζωή. Τα λόγια του δεν έβγαιναν από την καρδιά του, όπως παλαιότερα. Το τραγούδι «σώπα όπου να ‘ναι θα σημάνουν οι καμπάνες», που ξεσήκωνε τις καρδιές μας, τώρα ακούγονταν περίεργα.

Ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο, δημιούργημα της φύσης και της παιδικής φαντασίας του Γιάννη Κύρκου Αικατερινάρη[*] Ο εγγονός μας Δημήτρης ζει αρμονικά με τους φίλους του σε ένα παιδικό σταθμό της Ν. Κορέας. Αν και είναι το μοναδικό παιδί με καταγωγή από […]

Στο τέλος της Γερμανικής Κατοχής έφτασε με τους συντρόφους του στη Θεσσαλονίκη, μια ημέρα πριν την απελευθέρωσή της κι αφού λίγο νωρίτερα πέρασαν από τον Χορτιάτη, όπου πρώτοι αντίκρισαν με φρίκη τα αποτελέσματα του ολοκαυτώματος της ιστορικής κωμόπολης, που προκάλεσαν οι Γερμανοί κατακτητές.

Τα γόνιμα φθινόπωρα της γενιάς του 114 και του 15% για την παιδεία

Στη μνήμη του αδελφού μου Νίκου Αικατερινάρη (1944 – 1977) Τον Νίκο τον κρατώ μέσα μου, με τον νου και την καρδιά, γιατί σπάνια υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι. Άδολοι, ειλικρινείς, όμορφοι και λεβέντες. Καθώς συμπληρώθηκαν 40 χρόνια από τότε που «έφυγε», […]

Το στρατόπεδο ονομάστηκε «Π. Μελά», παραπέμποντας σημειολογικά στο Μακεδονικό αγώνα και στην απελευθέρωση.

Ο ρόλος των αντιστασιακών δυνάμεων από τη Χαλκιδική στην απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τους Γερμανούς του Γιάννη Κ. Αικατερινάρη* Η έρευνα στηρίχτηκε κυρίως σε μαρτυρίες και έγγραφα της εποχής, πολλά από τις οποία δημοσιεύονται για πρώτη φορά. Η ιστορική περίοδος […]

«Πρόκειται για μια άγνωστη εποχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Το εύρημα δεν είναι απλώς σπουδαίο για τη Θεσσαλονίκη, αλλά μοναδικό για όλη την υφήλιο»….«είναι η σημαντικότερη σύγχρονη ανασκαφή στην Ελλάδα, μετά την ανεύρεση του τάφου του Φιλίππου»

Χωρίς να ξεχνώ τους συντοπίτες μου, γράφω άλλωστε συχνά γι’ αυτούς, καθώς «η Χαλκιδική είναι μία», βλέπω στις ορεινές πλαγιές του βουνού των θεών, τους σύγχρονους μικρούς ή μεγάλους ήρωες της Ιστορίας μας, αυτούς που αντιστάθηκαν, όπως μπορούσαν, στον κάθε δυνάστη. Χρόνια παρακολουθούσα σχετικές εκδηλώσεις στο «Σύλλογο Λιβαδιωτών Θεσσαλονίκης», των ξενιτεμένων του χωριού Λιβάδι του Ολύμπου, μέλη του οποίου είναι πολλοί φίλοι μου.

Ακούγεται μάλιστα ότι σ’ αυτή την αλλαγή των μονόπλευρων καταγγελτικών ειδήσεων των καναλιών, που συχνά κατευθύνονται, συνέβαλε και σχετική directiva του Σόϊμπλε. Ήταν μια απ’ αυτές που συχνά πυκνά στέλνει στον Τσίπρα για τη λήψη κι άλλων μέτρων για την Οικονομία της χώρας και ιδιαίτερα για την ανάγκη ακύρωσης του βοηθήματος προς τους χαμηλοσυνταξιούχους…

Τα λόγια του προέδρου, λόγια ψυχής ενός ευπατρίδη, βαθειά δημοκρατικού πολίτη και ανθρώπου του Πολιτισμού, λειτούργησαν ως τεκμήριο δικαίωσης και βάλσαμο της πληγωμένης ευαισθησίας μας, μας έδιναν δύναμη και κουράγιο για γόνιμες δράσεις και συνεργασίες με αντίστοιχους φορείς των Βαλκανικών χωρών. Τα όσα είπε ήταν λόγια ανθρωπιάς και αξιοπρέπειας, που καμιά σχέση δεν είχαν με το προφίλ του αστού πολιτικού, όπως αυτό τουλάχιστον είχε αποτυπωθεί στη μνήμη όσων από εμάς ζήσαμε, μερικές δεκαετίες νωρίτερα, γεγονότα άκρατου αυταρχισμού και σκληρών συμπεριφορών…

Αλλά στη λέσχη του ΣΑΘ (Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Θεσσαλονίκης), στο πατάρι της οδού Προξένου Κορομηλά 37, προσέρχονταν και ευαισθητοποιημένοι επιστήμονες άλλων ειδικοτήτων, καθώς και πολλοί δημοκρατικοί πολίτες. Έπαιρναν μέρος στις συζητήσεις για σημαντικά ζητήματα επιστημονικού, επαγγελματικού, κοινωνικού χαρακτήρα ή γενικότερα παρακολουθούσαν εκδηλώσεις, που άμεσα ή έμμεσα αποδοκίμαζαν το καθεστώς. Ο χώρος των Αρχιτεκτόνων της Θεσσαλονίκης αποτελούσε για πολλά χρόνια ένα βήμα ελεύθερης έκφρασης.

ΤΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΑ BLUES, Η ΕΡΜΗΝΕΥΤΡΙΑ INETTA VISOR ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ Γράφει ο Γιάννης Κ. Αικατερινάρης Πριν λίγες μέρες κατεβαίνοντας στην Αθήνα άκουσα παρέα με δυο καλούς φίλους μια από τις καλύτερες Αμερικάνικες μπάντες blues, τη «Mississippi Ηeat» από […]

Η πρόσφατη συναυλία του Λουδοβίκου των Ανωγείων και των συνεργατών του ήταν ασφαλώς ανάμεσα στις πιο ποιοτικές εκδηλώσεις του φετινού καλοκαιριού στη Χαλκιδική. Παρουσίαζε ενδιαφέρον όχι μόνο μουσικό, αλλά και σημειολογικό!

Ο καταξιωμένος αρχιτέκτονας, πολιτικός μηχανικός, γλύπτης και ζωγράφος έκανε τις πρώτες σκέψεις για τις αναγκαίες παρεμβάσεις και μας τις έθεσε υπόψη… Ήταν ενδιαφέρουσες, αλλά όπως δυστυχώς συμβαίνει πολύ συχνά στη χώρα μας, παρέμειναν έκτοτε στο επίπεδο των ιδεών. Κάτι ανάλογο άλλωστε συνέβη και με τις μελέτες που λίγα χρόνια νωρίτερα είχε αναθέσει ο «Οργανισμός της Πολιτιστικής πρωτεύουσας της Θεσσαλονίκης» σε καταξιωμένους και γνωστούς σε όλο τον κόσμο αρχιτέκτονες.

Έχω κουραστεί να ακούω ότι θα εφαρμοστούν σύγχρονα συστήματα καταπολέμησης της φοροδιαφυγής. Ίσαμε να τα φτιάξουμε, είναι τόσο αντίθετο με τις ιδεοληψίες μας να καλέσουμε το IRS (Internal Revenue Service), την αμερικάνικη υπηρεσία καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, να μας αναλάβει; Άλλως πως, οι μη δυνάμενοι να αποκρύψουν εισοδήματα θα πληρώνουν απίστευτα ποσά ως συμπληρωματικό φόρο και ΕΝΦΙΑ και οι αγέρωχοι ταβερνιάρηδες, ιδιοκτήτες ενοικιαζόμενων δωματίων ή και επαύλεων, υδραυλικοί, γιατροί, ηλεκτρολόγοι, δικηγόροι και πωλητές λαϊκών αγορών θα εξακολουθούν να μένουν στο ακαταδίωκτο, έχοντας και την ανοχή ή συμπαράστασή μας!

Στα τελευταία χρόνια, και ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες, πραγματοποιούνται σε όλη τη χώρα πολλά φεστιβάλ, άλλα εκτός κι άλλα εντός εισαγωγικών, καθώς πολλά από αυτά δεν ανταποκρίνονται ούτε στις στοιχειώδεις απαιτήσεις μιας απλής πολιτισμικής εκδήλωσης… Υπάρχουν θεατρικές παραστάσεις που εύκολα τις χαρακτηρίζει κανείς προχειροδουλειές, συναυλίες που κάλλιστα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως παραδείγματα για τον ορισμό της …

Γι’ αυτό και παρεκκλίνω από τον ίσιο δρόμο και, ακολουθώντας τον πιο αντιπαθητικό από τους αρχαίους συγγραφείς, λέω να το ρίξω στις υποθήκες, για να εξορκίσω έτσι τον Μεταξά και τους σύγχρονους επιγόνους του:
– Κρατήστε ξύπνιο το μυαλό σας στους σκοτεινούς καιρούς. Μ’ αυτό κυρίως θα πολεμήσετε τη βαναυσότητα της εξουσίας.
– Μην απομονωθείτε. Με το λόγο, τη σιωπή και την πράξη σας, σταθείτε πλάι σε κάποιον: στη μάνα σας, στον αδελφό σας ή στο φίλο σας και προπαντός στα νεότερα παιδιά, που περιμένουν από σας να δουν, αν θα τους φράξετε ή θα τους ανοίξετε το δρόμο της ελεύθερης αναπνοής.

Η πολιτική ζωή της χώρας ήταν εξαιρετικά βαριά, παρά τις προσδοκίες ότι θα ‘πρεπε να υπάρχει κατασίγαση των παθών, που προκάλεσε ο Εμφύλιος πόλεμος. Όσο όμως κι αν παρήλθε ικανός χρόνος από το τέλος του το παρακράτος και τα Ανάκτορα στέκονταν εμπόδια στη δημοκρατική πορεία της χώρας…

Όμως το φάντασμα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της λιτότητας δεν απειλεί μόνο τη Βουλγαρία, αλλά και πολλές χώρες του αδύναμου κρίκου της ΕΕ, ανάμεσα στις οποίες και τη χώρα μας. Οι ελπίδες, ωστόσο, για έξοδο από την κρίση μπορούν να γίνουν πραγματικότητα μόνο αν υπάρξει μεγαλύτερη ενεργοποίηση των πολιτών και στηριχθούν δημοκρατικές δυνάμεις που δεν ευθύνονται για τη μεγάλη κρίση.

Οι Σύριοι πάντα είχαν ενσωματωμένες στον Πολιτισμό και στις παραδόσεις τους την προσφορά και την βοήθεια στους κάθε προέλευσης κατατρεγμένους. Δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι σε ορισμένες περιοχές, μέσα σε αραβόφωνους πληθυσμούς και αντίξοες συνθήκες πολέμων και εκκλησιαστικών διενέξεων, διατηρήθηκε η ελληνική γλώσσα!

Μάγεψε τους ακροατές η «μυθική» μουσική της Καραΐνδρου. Ποιοτική και ευρηματική, ως αποτέλεσμα ενός συνδυασμού ήχων που παράγονται αρμονικά από μουσικά όργανα διαφορετικών προελεύσεων, όπως τα λαϊκά από το πρόσφατο παρελθόν του τόπου μας (ακορντεόν, μαντολίνο), της τζαζ (σαξόφωνο, μπάσο, πιάνο) και του ολοκληρωμένου ορχηστρικού δυναμικού (ξύλινα και χάλκινα πνευστά, έγχορδα) της Συμφωνικής Ορχήστρας του Δήμου Θεσσαλονίκης.

Έκανα αυτές τις σκέψεις, όταν δημοσιοποιήθηκαν οι βραβεύσεις γυναικών που «διακρίθηκαν» στον τομέα της επαγγελματικής τους απασχόλησης. Έφερα στο νου τη μάνα μου, τις πολλές άξιες μανάδες, τις ανώνυμες που πέρασαν τη ζωή τους προσφέροντας! Ο καθένας άλλωστε δικαιούται να διατηρεί στη μνήμη του, παράλληλα με τις πραγματικές προσωπικότητες, και τα δικά του είδωλα, αυτά που πέρασαν στη συνείδηση του ως οδηγοί ζωής.

Σπανίως ακούμε για τον Αριστοτέλη, για την ανάγκη προβολής και ανάδειξης του θαυμάσιου θεματικού πάρκου της Χαλκιδικής, με τις ανακαλύψεις του, για τη γενέτειρά του, τα εγκαταλειμμένα στην τύχη τους Αρχαία Στάγειρα… Η σκόνη των «ειδήσεων» του «Eldorado» σκεπάζει τα πάντα…

Ανάμεσα στα ζωντανά μνημεία της Ιταλικής πόλης, αυτά που διασώζουν την παράδοση και το πνεύμα της, συμπεριλαμβάνεται και το καπελάδικο. Δεν το επισκέπτονται μόνο οι τουρίστες. Εξυπηρετεί και ντόπιους πελάτες με ανατομικές ιδιομορφίες στο κεφάλι, στενοκέφαλους, στραβοκέφαλους, με μικρά ή μεγάλα κεφάλια και πάει λέγοντας! Αν και δεν είχαμε την αίσθηση ότι …ανήκουμε σε κάποια ιδιαίτερη κατηγορία, η περιέργεια κι εκείνο το διαβολεμένο κρύο μας έσπρωχναν να μπούμε μέσα!

Τάκης Κανελλόπουλος (1933 – 1990), ο σκηνοθέτης του έρωτα και της ουτοπίας

ΣΥΡΙΖΑ: Τη χαρά της νίκης, ας ακολουθήσει η σύνεση

Μια σημαντική απόφαση (αρ. 613/2002) του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) δικαίωσε τους αγώνες των Χαλκιδικιωτών, που προσέφυγαν σ’ αυτό για να προασπίσουν τη γη τους από τους κινδύνους της μεταλλευτικής δραστηριότητας της TVX Gold Inc, μιας εταιρίας Αμερικανικών συμφερόντων με έδρα τον Καναδά. Η απόφαση αυτή αποσαφήνιζε στην πραγματικότητα το παρεξηγημένο νόημα -ιδιαίτερα σήμερα- όρων, όπως «ανάπτυξη», «δημόσια επένδυση», «δημόσιο όφελος» κ.λπ.

Άλλο διακυβέρνηση …κι άλλο «επαναστατική γυμναστική»

Αναρωτιέμαι, λοιπόν, πόσοι παραλληλισμοί μπορεί να γίνουν ανάμεσα στα τότε και στα σήμερινά γεγονότα, στην τότε Αθηναϊκή Συμμαχία και στην αντίστοιχη της ΕΕ; Αιτία είναι η ανθρώπινη φύση; Η διαχρονική αδυναμία συσπείρωσης των αδικημένων εναντίον των οικονομικά ισχυρών;

Η ευρύτερη σημασία του «ΟΧΙ» Του Γιάννη Αικατερινάρη, αρχιτέκτονα Ένα μεγάλο μπράβο σε όσους αντιστάθηκαν  με το «ΟΧΙ» τους στην απίστευτη κινδυνολογία, παραπληροφόρηση και  πρωτοφανή επιχείρηση  εκβιασμού της προσωπικότητας του κάθε πολίτη στην περίοδο του δημοψηφίσματος!                Για την ιστορία όμως […]

ΑΠΟ ΤΑ «ΙΟΥΛΙΑΝΑ» ΤΟΥ 1965 …ΣΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΤΟΥ 2015

Η Νόρα Πυλόρωφ στέκεται, παράλληλα με τη σημειολογία της τοπιογραφίας και των γεγονότων, στους συμβολισμούς που αποκτούν γι’ αυτήν ορισμένα αντικείμενα. Το κόκκινο σαλόνι, στο οποίο γίνονται συνεχείς αναφορές, δεν κουβαλάει μόνο την κουλτούρα ενός ψευδοεπίγραφου αστικού τρόπου ζωής.

Το τι σημαίνει να καταστεί κανείς πρόσφυγας και να αντιμετωπίζεται ως «ξένος» στον τόπο προσφυγιάς, στον τόπο που εξ ανάγκης οδηγήθηκε ή μετανάστευσε για να ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του, το αντιλαμβάνονται ιδιαίτερα εκείνοι που έχουν ρίζες και σχέση με όσους βίωσαν την κάθε είδους προσφυγιά.

Συνάντησα πριν από επτά και πλέον χρόνια και ύστερα από πρόσκληση κοινού φίλου μας, το σημερινό πρωθυπουργό μας Αλέξη Τσίπρα. Βρεθήκαμε στην οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου στην Αθήνα τις πρωινές ώρες της Κυριακής 14 Οκτωβρίου του 2007 και παρακολουθήσαμε ένα σημαντικό γεγονός.

Ο χρόνος περνάει, οι καιροί αλλάζουν, η Δημοκρατία και του «περί Δικαίου αίσθημα» των πολιτών συνεχώς αποδυναμώνονται… Λείπουν τώρα η ανιδιοτέλεια, το φιλότιμο και τα συναισθήματα της πολιτικής ευθύνης, που συναντούσε κανείς ακόμη και σ’ ένα παρελθόν σκληρών αντιπαραθέσεων!

Άι Βασίλης: Ακούστε με, δεν μπορώ να ξανακάνω το ίδιο άλλη χρονιά! Οι Ευρωπαίοι μου δίνουν για να σας φέρω ένα «δώρο» και σ’ αντάλλαγμα θέλουν να μου δώσετε και να τους πάω δέκα από τα ασημικά σας!

Το Άσμα Ασμάτων αποτελείται από έξι ενότητες και εντάσσεται στα Διδακτικά – Ποιητικά Βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης. Επισημαίνω, ωστόσο, τον πρώτο και δεύτερο στίχο και τους αποδίδω στα νεοελληνικά, όπως εγώ τους προσλαμβάνω, έστω κι αν δεν είμαι ένας εξειδικευμένος στη γλώσσα των εκκλησιαστικών γραφών.

Δυο σημαντικά ψηφίσματα εκδόθηκαν από αρχιτέκτονες της Θεσσαλονίκης την παραμονή του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου της 17ης Νοέμβρη του 1973. Το ένα αφορούσε στην πολιτική κατάσταση της χώρας και στη συμπαράσταση των αρχιτεκτόνων της πόλης στους εξεγερμένους

Όταν βρίσκομαι στον κήπο μου, για να περιποιηθώ τα φυτά και τα ζωντανά μου, βρίσκω καταφύγιο για να συγκεντρωθώ στις σκέψεις μου. Εκεί ξεχνώ προσωρινά τη σημερινή σκληρή πραγματικότητα, ανησυχώ όμως γιατί όλο και περισσότερο διαψεύδονται οι προσδοκίες που έτρεφα μια ολόκληρη ζωή.

Πανύψηλα δέντρα, σπάνια χλωρίδα, φρούτα του δάσους, μανιτάρια, λουλούδια του φθινοπώρου ανθισμένα! Η δασική διαδρομή ανάμεσα στον Πολύγυρο και τον Ταξιιάρχη είναι μοναδική… Κι όμως το δάσος κινδυνεύει τόσο από τις ασύμβατες, ως προς την κλίμακα και τον τρόπο εξόρυξης της επιχειρούμενης γειτονικής μεταλλευτικής δραστηριότητας (σ.σ. από την «Ελληνικός χρυσός» στις Σκουριές), όσο και από τους ασυνείδητους «επισκέπτες» του…

Μια πανέμορφη κάτασπρη γάτα, η Χιονούλα, ζει μαζί μας μέσα στο σπίτι. Φροντίζουμε κι άλλες γάτες που κατοικοεδρεύουν όμως στην αυλή. Άσπρες, μαύρες, πολύχρωμες, αρσενικές, θηλυκές, στειρωμένες ή …επισκέπτριες χωρίς στείρωση ζουν στον φυσικό τους χώρο.