Σαρανταπέντε Γιάννηδες που γίναν παροιμίες Γράφει ο Νίκος Σαραντάκος* Σήμερα είναι τ’ Αγιαννιού, η μέρα που κλείνει το γιορταστικό δωδεκάμερο, γιορταστική για τους Γιάννηδες αλλά ελαφρώς αποτρόπαιη όταν ήμουν μικρός, αφού ήταν η μέρα που ανοίγαν τα σχολεία, αν και σήμερα, […]

[…] Από τότε ζούμε μια φανταστική ζωή. Τα βράδια κλαίμε, το πρωί ονειρευόμαστε ν’ αλλάξουμε τον κόσμο. Το μεσημέρι πάντως κοιμόμαστε λίγο: απομεινάρι της παιδι- κής υπακοής, όταν ο μεσημεριάτικος ύπνος ήταν η τιμωρία μας. Αλλά ποιος δεν έκλεισε μια […]

Η Γραμματική της αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας

Ο Άλντους Χάξλεϋ και τα αδιέξοδα του Νέου Κόσμου Γράφει ο Θανάσης Μπαντές  Όταν ο Άλντους Χάξλεϋ έγραφε το «Θαυμαστό Νέο Κόσμο» δεν κοιτούσε απλώς το μέλλον, κοιτούσε την ανθρωπότητα με τρόπο απογυμνωτικό κι ανελέητο. Το ανθρώπινο είδος, σαν σε […]

Δημήτρης Αγαθοκλής – ΑΦΕΣΙΣ Η ποιητική συλλογή, με τίτλο ΑΦΕΣΙΣ, οποία κυκλοφόρησε διαδικτυακώς (ως e-book) τον Απρίλιο τού 2013. Περισσότερα μπορείτε να δείτε εδώ:  http://dagathoklis.blogspot.gr/

Το χριστουγεννιάτικο παραμύθι του Ντίκενς «Τα Κάλαντα» είναι καταδικασμένο παραμένει στο χρόνο, όχι ως – επετειακού τύπου – εορταστική αναβίωση, αλλά ως αυτόνομη καλλιτεχνική δημιουργία. Γιατί στο Ντίκενς τα Χριστούγεννα είναι μόνο η αφορμή ή, ακόμη πιο σωστά, η ατμόσφαιρα, που μπορεί να αποδώσει την ανθρώπινη μεταστροφή, αφού ο Σκρουτζ από παγκόσμιο σύμβολο της τσιγκουνιάς, θα μεταβληθεί, σε ελάχιστο χρόνο, σε αμετανόητο εκφραστή της γενναιοδωρίας.

  Γράμμα στον κύριο Γκάτσο Το σπασμένο βιολί του κόσμου ακόμα ουρλιάζει Στα νωπά σπαρμένα χωράφια η μέρα χαράζει Φαντάροι χορεύουν τις νύχτες σε άδειες ταβέρνες Δελφίνια στο πέλαγο μόνα, νεράκι στις στέρνες Νησιά ταξιδεύουν στον ήλιο, κανείς δε μιλάει […]

Γιάννης Αγγελάκας – Γελαστή Ανηφόρα Τώρα που πέφτει πάνω μας άλλη μια άγρια μπόρα Χαρούμενοι ανεβαίνουμε τη γελαστή ανηφόρα Κι αν φλέγεται τριγύρω μας του τίποτα η χώρα Χαρούμενοι ανεβαίνουμε τη γελαστή ανηφόρα Τώρα που όλοι συμφωνούν πως είν’ κακιά […]

Χρόνης Μίσσιος – Η ζωή μας μια φορά μας δίνεται «Χωρίσαμε τη μέρα σε πτώματα στιγμών, σε σκοτωμένες ώρες που τις θάβουμε μέσα μας, μέσα στις σπηλιές του είναι μας, μέσα στις σπηλιές όπου γεννιέται η ελευθερία της επιθυμίας, και […]

Ο Τζίμης Πανούσης διαβάζει τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη Το πλήρες κείμενο: Μεταγραφή από το πρωτότυπο του Γιάννη Βλαχογιάννη, επεξεργασμένη από τον καθηγητή Γιάννη Καζάζη. Αδελφοί αναγνώστες! Επειδή έλαβα αυτείνη την αδυναμία να σας βαρύνω με την αμάθειά μου (αν έβγουν […]