Ο Όργουελ εξηγεί γιατί έγραψε το 1984 σε γράμμα του Μεταφράζει ο Κωνσταντίνος Σαπαρδάνης Τρία χρόνια πριν γράψει, και πέντε πριν δημοσιεύσει, το 1984, ο Όργουελ έγραψε ένα γράμμα που αφορά το θέμα του βιβλίου. Εδώ βλέπουμε αναφορές στο περίφημο […]

Ο Ιωάννης Συκουτρής ως θεωρητικός της λογοτεχνίας Μπορείτε να κατεβάσετε αυτό το κείμενο σε μορφή pdf εδώ, το οποίο περιλαμβάνει και υποσημειώσεις – βιβλιογραφικές παραπομπές. Ο Ιωάννης Συκουτρής ως θεωρητικός της λογοτεχνίας της X. Μ. ΝΙΦΤΑΝΙΔΟΥ «Η θεωρία είναι μια […]

Το κακό το φέρανε οι Σταυροφόροι από την Ασία και σιγά σιγά έφτασε στην Αγγλία, αφού θέρισε όλη την Ευρώπη. Λένε ότι χάθηκε το ένα τρίτο του πληθυσμού της Ευρώπης. Τότε. δηλαδή, πεθάνανε είκοσι πέντε εκατομμύρια άνθρωποι.

Οι Άγγλοι τον θέλανε τον πόλεμο γιατί απέναντι η Γαλλία είχε πολύ πλιάτσικο και δεν τους χωνεύανε και τους Γάλλους. Και ξαφνικά, ένα πρωινό γέμισε ο τόπος καράβια και μαούνες με στρατό και πέσανε στη γαλλική πόλη Καέν και τη ρημάξανε.

Ο Κωνσταντίνος Σάθας (Αθήνα, 1842 – Παρίσι, 12 Μαΐου 1914) ήταν από τους επιφανέστερους Έλληνες ιστορικούς της νεότερης Ελλάδας καθώς και από τους πρωτοπόρους των νεοελληνικών ερευνών.

«Όντας ικανός να τα βγάζω πέρα μόνος μου στη δουλειά ή στους καβγάδες, είχα γίνει ένας ασυγκράτητος ατομικιστής. Ήταν φυσικό.»

Ο Χριστιανισμός, όμως, ήτανε άλλου είδους. Εκκλησίες χωρίς στολίδια και άγιο βήμα. λειτουργίες απλές, τους Χριστιανούς τους βαφτίζανε στα ποτάμια, λεφτά δεν είχανε, όλη η κατάσταση ήτανε πρωτόγονη.

Έγινε, λοιπόν, ένα χαρμάνι από Ρωμαϊκούς και Κελτικούς θεούς, μέχρι που σε λίγο μήτε οι Ρωμαίοι της Αγγλίας μήτε οι Κέλτες ξέρανε καλά καλά ποιον πιστεύουνε. Περάσανε και καμιά διακοσαριά χρόνια κι ήρθε η εποχή που άρχισε να κερδίζει έδαφος ο Χριστιανισμός.

Τούτοι δω οι Κέλτες ήτανε γερή ράτσα, ψηλοί, αδύνατοι, κατά πλειονότητα ξανθοί, πολεμιστές άγριοι, τρώγανε χοιρινό, βρασμένο κριθάρι αντί για ψωμί και πίνανε πάλι ένα ποτό από κριθάρι που έμοιαζε με μπύρα. Μαλώνανε μεταξύ τους, είχανε κάρα πρωτόγονα, ζωγραφίζανε το σώμα τους και για τούτο οι Ρωμαίοι τους λέγανε Πίκτι. δηλαδή ζωγραφισμένους.

― Καλῶς ἤλθατε, κύριοι! Λυπούμεθα διότι ἐγίναμεν ἀφορμὴ νὰ ἐνοχληθῆτε, ἐφώναξεν ὁ Σταμάτης, ὁ ὁποῖος κατ᾽ ἐκείνην τὴν στιγμὴν ἠσχολεῖτο νὰ κερνᾷ τοὺς τρεῖς Γύφτους, μὲ τὴν φλάσκαν, τὴν ὁποίαν εἶχε γεμίσει ἐκ νέου ἀπὸ τὸ περίφημον μοσχᾶτον τοῦ γερο-Ἀρμαμέντου.