Το παρόν δεν προλαβαίνεις να το ζήσεις, μπορείς όμως να το θυμάσαι. Γιατί ξεσηκωνόμασταν κάθε καλοκαίρι, εγώ, ο αδελφός μου και η μάνα μου, για να πάμε στο χωριό;

Δεκαέξι χάικου – Γεώργιος Σεφέρης Α’ Στάξε στη λίμνη μόνο μια στάλα κρασί και σβήνει ο ήλιος.   Β’ Στον κάμπο ούτ’ ένα τετράφυλλο τριφύλλι. Ποιος φταίει απ’ τους τρεις;   Γ’ Στον κήπο του μουσείου Άδειες καρέκλες τ’ αγάλματα […]

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης: «Δημητρίου Σωτήρος (162-150 π.X.)»

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε. Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα, ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης: «Από την σχολήν του περιωνύμου φιλοσόφου»

Μόλις έπεσε η Ελλάδα στην πρώτη σκλαβιά της, τη Ρωμαϊκη, και σαν αϊτός από μακρινά βουνά τη μάτιασε από τον Πόντο και χύμηξε καταπάνω της ο Μιθριδάτης (87 π. Χ.). Η Αθήνα, η καρδιά κι ο νους του Ελληνισμού, ήταν πρώτη τώρα στις μεγάλες τις συφορές, καθώς άλλοτε στις μεγάλες δόξες.

Τα προγράμματα, αι κατευθυντήριαι γραμμαί, τα εθνικά και ανθρώπινα ιδεώδη, προς τα οποία ητένιζον άλλοτε οι φορείς της κρατικής εξουσίας, είναι σήμερον λέξεις κεναί. Το πνεύμα της εποχής -ύλη και βία- πληροί τους θαλάμους των υπουργείων.

«Γραμματική της ομηρικής διαλέκτου μετά παραρτημάτων περί Ομήρου και των ποιημάτων αυτού, περί ποιήσεως και εποποιϊας … Υπό Ευαγ. Κ. Κοφινιώτου καθηγητού Βαρβακείου. Έκδοσις Δευτέρα. Εν Αθήναις Εκ του Τυπογραφείου «»Ο Παλαμήδης»», 1885.» Το βιβλίο κατεβαίνει ελεύθερα από εδώ: Γραμματική […]

«Αποταμιευμένος θρήνος σε μια τραγωδία θα προκαλούσε γέλια, αντίθετα αποταμιευμένο γέλιο σε μια κωμωδία, κι αν προκαλέσει κλάματα, θα είναι ασφαλώς δάκρυα από τα γέλια».

Η ποίηση του Τάσου Λειβαδίτη, ιδιαίτερα στην όψιμη διαδρομή της, συγγενεύει με τη λογοτεχνία του παραλόγου και το ψυχολογικό μυθιστόρημα του Ντοστογιέφσκι