«Όταν η φτώχεια έρχεται από τη θύρα, η αγάπη φεύγει από το παράθυρο.», και οι γερμανικές «Η πείνα είναι το καλύτερο γιατρικό για τον πυρετό της αγάπης.», «Πείνα κι αγάπη δε μένουν πολύν καιρό στο ίδιο σπίτι.»

«Η καλή όρεξη κι όχι το καλό φαΐ σε τραβά στο σπίτι.», «Πρέπει να έχει όρεξη η λαγουνίκα  να βρει τον τορό.» και «Άμα ο σκύλος δεν έχει όρεξη να πάει στο κυνήγι, κακούς λαγούς πιάνει.», που σημαίνει ότι χωρίς καλή διάθεση και όρεξη, με το ζόρι και τη βία δεν γίνεται σωστή δουλειά.

Δόξα σοι ο Θεός που έχω τη θέση μου στου Πιπιλή, και κερδίζω το ψωμάκι μου και το φαγάκι μου. Μου περισσεύει και κάνα εικοσάρι για κείνο τον Μικέ τον εκβιαστή, που μόνο εν τη παλάμη κι ούτω βοήσω! Πάλι καλά να λες· γιατί, Σερσέμη μου, όπως κατάντησα, δεν είμαι ούτε για να φτύνεις επάνω μου…»

«Σίτ’ αναγνώθ’ σίτ’ ανακλαίγ’ σίτ’ ανακρούγ’ την κάρδιαν.

Ν’ αοιλλή εμάς, να βάι εμάς, η Pωμανία πάρθεν.»

Να ψάλλω με την λύραν μου και με τον ταμπουρά μου, / Καραϊσκάκη αρχηγέ να παίξουν τ’ άντερά μου, / να μην ευρώ να πιω νερό κι ουδέ ψωμί να φάγω, / ή να μου δώσουν για φαγί κεφάλι από τράγο.

Στο Ιστορικό μάθημα θα διδαχτεί ο νέος τη ζωή του έθνους του από τότε που πρωτοεμφανίζεται στον ιστορικό στίβο έως σήμερα, τους μόχθους και τις θυσίες που έκανε για να βεβαιώσει τον εαυτό του, για ν’ αναδείξει την ιδιοτυπία του, για να καλυτερέψει τούς όρους και τις μορφές της ύπαρξης του.

Ἦτο (ἂς εἶναι μοναχή της!) ἀπ᾽ ἐκείνας ποὺ δὲν ἔχουν στὸν ἥλιο μοῖρα. Ἡ γειτόνισσα τὸ Ζερμπινιὼ ᾤκτειρε τὰς στερήσεις τῆς γραίας καὶ τῶν δύο ὀρφανῶν, ἀλλὰ μήπως ἦτο καὶ αὐτὴ πλουσία, διὰ νὰ ἔλθῃ αὐτοῖς ἀρωγὸς καὶ παρήγορος;

Φίλε, του λέει ο γάτος, εγώ είμαι χατζής, κουβαλάω ένα μεγάλο κομπολόι κι έκανα όρκο να μη βλάψω ποτέ μου ποντικό. Όλη τη μέρα προσεύχομαι. Ο ποντικός πήγε στη μάνα του και της τα είπε. Παιδί μου του λέει, μην πηγαίνεις με τον εχθρό σου· ο πατέρας σου τ’ απαγόρεψε.

«…λαβὼν ὕδωρ ἀπενίψατο τὰς χεῖρας ἀπέναντι τοῦ ὄχλου, λέγων, Ἀθῷός εἰμι ἀπὸ τοῦ αἵματος τούτου· ὑμεῖς ὄψεσθε…». Στη συνέχεια «…παρέδωκεν αὐτὸν αὐτοῖς ἵνα σταυρωθῇ…»

Έμπα κοιμήσου και ο ύπνος θα σε γιάνη· / θα ονειρευτείς την ομορφιά την ίδια / που με τ’ αρχαίο τραγούδι θα γλυκάνει / της καρδιάς σου τα θλιβερά ξεσκλίδια: / Τον αγαπά ο θεός πεθνήσκει νέος. Μην ξυπνάς. Είμαι ο Θάνατος ο ωραίος.