Ο καθηγητής Άλαν Ζιομπρόφσκι του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Τζόρτζια και οι συνάδελφοί του διαπίστωσαν ότι τα χαρτοφυλάκια μετοχών της Βουλής των Αντιπροσώπων υπερβαίνουν σε απόδοση την αγορά κατά 6%, ενώ οι επενδύσεις των γερουσιαστών κατά 12%. Οι οικονομολόγοι απέδωσαν αυτή την επενδυτική επιδεξιότητα σε ένα “σημαντικό πλεονέκτημα πληροφόρησης”. Υπήρχε και το εξυπηρετικό στοιχείο ότι οι νομοθέτες δεν υπόκειντο στους νόμους περί εσωτερικής πληροφόρησης μέχρι τις 4 Απριλίου του 2012, όταν ο πρόεδρος Ομπάμα υπέγραψε το νόμο που απαγόρευε αυτή την πρακτική».

Προφανώς, οι πολιτικές μηδαμινότητες που βρίσκονται στο τιμόνι της κυβέρνησης, καθώς και εκείνες που κρατούν τα ηνία της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν έχουν το πολιτικό-ιδεολογικό υπόβαθρο, την αίσθηση των ιδιαιτεροτήτων της χώρας καθώς και της κρισιμότατης συγκυρίας στην οποία βρίσκεται, προκειμένου να ανταπεξέλθουν σε αυτήν την πρόκληση. Αν κάτι, επομένως, πρέπει να τεθεί σε καθεστώς «δημιουργικής καταστροφής» αυτό δεν είναι η ελληνική οικονομία και κοινωνία αλλά το πολιτικό της σύστημα…

Μετά το ναυάγιο του αρχικού σχεδίου επαναλειτουργίας της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας, τέθηκε σε εφαρμογή το «σχέδιο Β» που περιλαμβάνει την είσοδο στο μετοχικό κεφάλαιο επενδυτικής εταιρείας ελληνικών συμφερόντων, που έχει έδρα στο Λουξεμβούργο. Ο επενδυτής έχει δεχθεί το επιχειρησιακό σχέδιο των εργαζομένων. Επιπλέον, έχει εκδηλώσει γραπτά το ενδιαφέρον του να αποκτήσει το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας. Άμεσα προτίθεται να θέσει σε λειτουργία 3 μονάδες: 2 κλωστήρια στη ΒΙΠΕ Κοζάνης (Μαρώνειας και Ροδόπης) και 1 εργοστάσιο στη Στενήμαχο Ημαθίας.

Η Φρίλαντ, η νεοφιλελεύθερη προπαγάνδα και το ζήτημα της δημοκρατίας Γράφει ο Θανάσης Μπαντές Η Κρίστια Φρίλαντ στο βιβλίο της «Πλουτοκράτες» δίνει μεγάλη βαρύτητα σε μια οικονομική μελέτη που δόθηκε στη δημοσιότητα στις αρχές του 2007: «Στις 22 Ιανουαρίου 2007, […]

Τα αποτελέσματα της πανεπιστημιακής προπαγάνδας έγιναν φανερά σχεδόν αμέσως: «Όλες οι πολιτικές της Χιλής τοποθετήθηκαν κάτω από το μικροσκόπιο και κρίθηκαν ελλειμματικές: το ισχυρό δίκτυο κοινωνικής ασφάλειας, η προστασία των εθνικών βιομηχανιών, οι φραγμοί στο εμπόριο, η διατίμηση. Οι φοιτητές διδάσκονταν να περιφρονούν αυτές τις προσπάθειας εξάλειψης της φτώχειας και πολλοί από αυτούς επέλεξαν ως θέμα για τη διδακτορική διατριβή τους την ανατομία του παραλογισμού που διέκρινε την οικονομική της ανάπτυξης στη Λατινική Αμερική».

Για όσους αντιλαμβάνονται την Ιστορία ως ανταγωνισμό, η καθυστέρηση και η δυστυχία της λατινικής Αμερικής είναι αποτέλεσμα της αποτυχίας της: εμείς χάσαμε, άλλοι κέρδισαν. Συμβαίνει όμως, επιπλέον, και το εξής: εκείνοι κέρδισαν μόνο και μόνον επειδή εμείς χάσαμε. Η ιστορία της υπανάπτυξης της λατινικής Αμερικής συνδέεται, το είπαμε κιόλας, με την ιστορία της ανάπτυξης του παγκόσμιου καπιταλισμού. Η ήττα μας υπήρξε πάντοτε ο απαράβατος όρος της ξένης νίκης.

Από τα 27 δίσ. ευρω εξαγωγές της Ελλάδος το 2014, τα 10 δις είναι ορυκτέλαια τα οποία προκύπτουν από το πετρέλαιο που εισάγουμε, 5 δίσ. προϊόντα πρωτογενούς παραγωγής από τα οποία 1 δις ψάρια (είμαστε πρώτοι σε εξαγωγές τσιπούρας και λαβρακιού στον κόσμο), 4 δις τρόφιμα, 1 δις γενόσημα φάρμακα. Δηλαδή το 35 % των εξαγωγών μας αφορούν την γη. Άρα η απάντηση στην ερώτηση και τι έγινε που η Ελλάδα έχει συρρικνώσει την παραγωγή της, είναι σαν να απεμπολούν οι Άραβες το πετρέλαιο.

Εντούτοις, εκτός από το πρόβλημα της κατανομής, προκύπτει και το πρόβλημα της κατανάλωσης: τι θα συμβεί αν δισεκατομμύρια άνθρωποι στην Κίνα, την Αφρική ή την Ασία θελήσουν να καταναλώνουν όπως οι «δυτικοί»; Δεν είναι καθόλου βέβαιο πως οι βιομηχανικά αναπτυσσόμενες χώρες θα συμμορφωθούν με τις υποδείξεις των καλομαθημένων δυτικών για μέτρα «προστασίας» του περιβάλλοντος. Είναι πολύ πιθανό, σε συνδυασμό με τις τρέχουσες παγκόσμιες δημογραφικές εξελίξεις, να οδηγηθούμε σε οικολογική κατάρρευση ολόκληρου του πλανήτη.

Παράδοξον θέλει φανή εις πολλούς, αλλ’ εν τούτοις είναι αληθές, και το εξής, ότι οι απαρτίζοντες την φθοροποιόν ταύτην αγέλην δεν είναι, ως επί το πολύ, κακοί άνθρωποι. Οι εις την Αφρικήν περιηγηταί περιγράφουσι φυλάς τινάς ανθρωποφάγων, οίτινες είναι κατά τα άλλα τίμιοι, ήμεροι, φιλόξενοι και περιποιητικοί, μόνον ελάττωμα έχοντες την κακήν συνήθειαν να τρώγωσιν ανθρώπινον κρέας, ως οι ημέτεροι κηφήνες να ροφώσι τον ιδρώτα του λαού.

Κι όταν ο Κρούγκμαν λέει «ρυθμίσεις» εννοεί κανόνες. Όμως, ακόμη και μετά την κατάρρευση το ενδιαφέρον στράφηκε περισσότερο στα χαμένα λεφτά της σκιώδους τραπεζικής παρά στο ρυθμιστικό πλαίσιο της λειτουργίας της: «Όταν αναδείχθηκε με όλη τη σοβαρότητά της η χρεοκοπία στο στεγαστικό τομέα, έγινε φανερό ότι οι δανειστές θα έχαναν πολλά χρήματα όπως εξάλλου και οι επενδυτές που είχαν αγοράσει τίτλους βασισμένους σε υποθήκες. Γιατί, όμως, έπρεπε να κλαίμε γι’ αυτούς τους ανθρώπους αντί για τους ιδιοκτήτες των σπιτιών;

Επειδή, η ελληνική κρίση, θυμίζω δεν ήταν κρίση χρέους αλλά ελλείμματος στον προϋπολογισμό εξ αιτίας του πολύ υψηλού κόστους λειτουργίας μιας κρατικοκεντρικής οικονομίας, που έπρεπε να ταϊζει αεριτζήδες υπαλλήλους, αεριτζήδες συνδικαλιστές, αεριτζήδες μεσάζοντες, αεριτζήδες επιχειρηματίες και πανάκριβες υπηρεσίες εξ αιτίας του πολύ υψηλού κόστους υπερτιμολογήσεων, λαδωμάτων, φοροδιαφυγής, μιζών και «αέρα».

Ο UPsat είναι ο πρώτος μικροδορυφόρος που κατασκευάστηκε αποκλειστικά στην Ελλάδα μετά τη συνεργασία των τμημάτων MEAD & ECE του Παν. Πατρών με την επίσης ελληνική, μη κερδοσκοπική εταιρεία «Libre Space Foundation» (LSF). Ο δορυφόρος θα συμμετέχει στο διεθνές πρόγραμμα QB50 για τη διερεύνηση της θερμόσφαιρας. Τέλος, είναι ο πρώτος δορυφόρος όπου ο μηχανικός σχεδιασμός, το σόφτγουερ και η πλειονότητα των μερών του είναι ελεύθερα διαθέσιμα μέσω αδειών ανοιχτού χαρντγουέρ και σοφτγουέρ.

Κι αυτά στην αρχή. Γιατί αμέσως μετά το πράγμα πήρε άλλες διαστάσεις: «Σε εθνικό επίπεδο, η στέγη ήταν πιθανώς υπερτιμημένη πάνω από 50% το καλοκαίρι του 2006, πράγμα που σήμαινε ότι για να εξαλειφθεί η υπερτίμηση, οι τιμές έπρεπε να μειωθούν κατά το ένα τρίτο. Σε κάποιες μητροπολιτικές περιοχές, η υπερτίμηση ήταν ακόμη μεγαλύτερη. Στο Μαϊάμι, για παράδειγμα, οι τιμές των σπιτιών εμφανίζονταν διπλάσιες τουλάχιστον από όσο μπορούσαν να δικαιολογήσουν θεμελιώδη οικονομικά στοιχεία. Έτσι σε ορισμένες περιοχές οι τιμές θα μειώνονταν κατά 50% ή και περισσότερο».

Έκθεση Δοξιάδη: Οι θυσίες της Ελλάδας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο

Επιμέλεια: Γ. Ξένος & Ν. Δημητριάδης από το Άρδην τ. 99

Η έκθεση Δοξιάδη παρουσιάζει τις καταστροφές που προκάλεσε η τριπλή κατοχή (Γερμανοί, Ιταλοί και Βούλγαροι) την περίοδο 1941-1944. Συγκεκριμένα παρουσιάζεται ο οικονομικός πόλεμος, δηλαδή η ελάττωση της παραγωγής την περίοδο της Κατοχής. Ακολούθως παρουσιάζονται οι καταστροφές των τεχνικών έργων, οι καταστροφές πόλεων και χωριών από τους κατακτητές, τα δεινά που προκάλεσε ο πόλεμος στις ζωές των κατοίκων (φτώχεια, θάνατοι από πείνα κ.ά.).

Πράγματι, το νερό έχει υψηλή αξία, που δεν είναι δυνατόν να προσεγγιστεί αποκλειστικά με οικονομικούς όρους κατά το λεγόμενο «περιβαλλοντικό κόστος». Έχει πρωτίστως αξία ιερή, αφού λειτουργεί ως ζωτική δύναμη για τα ζώα, τα φυτά και τα οικοσυστήματα. Αποκαθιστώντας την ιερότητα του πόρου, είμαστε υποχρεωμένοι να θέσουμε στο κέντρο του ζητήματος το αίτημα για την ανάκτηση και τον δημοκρατικό έλεγχο των κοινών. Μια τέτοια προσέγγιση, στον αντίποδα της «οικολογίας της αγοράς», θα πρέπει θέσει σε εφαρμογή την πρόταση της Κίνησης των 136 στη Θεσ/νίκη για εξαγορά της ΕΥΑΘ από τους πολίτες μέσω διαμερισματικών συνεταιρισμών και τη συνένωσή τους σε μια νέα εταιρεία λαϊκής βάσης (Κοινωνική Ε.Υ.Α.Θ.).

Δεν θα ήταν υπερβολή να λέγαμε ότι συνολικά η χρηματοδότηση για την Απελευθέρωση Ηλεκτρικής Ενέργειας, την αλλαγή μίγματος καυσίμου και το πανάκριβο ρεύμα «βιολογικής καλλιέργειας» ξεπέρασε τα 50 δις €!!! Δηλαδή ποσό μεγαλύτερο από το 20% του εξωτερικού χρέους πήγε στις τσέπες μια χούφτας Ελλήνων και ξένων κεφαλαιοκρατών για να φτιάξουν άλλη μια φούσκα. Λεφτά που πλήρωσαν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα ως φορολογούμενοι, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα ως καταναλωτές ρεύματος, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα ως «καταναλωτές αέρα με μειωμένη περιεκτικότητα σε διοξείδιο του άνθρακα!»

Στις παραδοσιακές κοινωνίες το φθινόπωρο οι άνθρωποι γέμιζαν το κελάρι τους με τις σοδιές τους, κάνανε ανταλλαγές και ετοιμάζονταν για το χειμώνα. Έτσι και εμείς σήμερα σας καλούμε στη 2η γιορτή των καρπών στη γη του Πελίτι στο Μεσοχώρι Παρανεστίου Δράμας, από τις 10 το πρωί ως τις 3 το μεσημέρι για να κάνουμε έναν απολογισμό των δράσεων του καλοκαιριού, για να ανταλλάξουμε σπόρους, για να γεμίσουμε το κελάρι μας για το χειμώνα, για να παίξουμε να ακούσουμε μουσική αλλά και να χορέψουμε και να κάνουμε τα σχέδια του χειμώνα και τις άνοιξης.

Αντίθετα, η ανικανότητα ενός έθνους να συναγωνισθεί με άλλα σε ό,τι -καλώς ή κακώς- θεωρείται κεντρικό πεδίο της κοινωνικής δραστηριότητας θέτει σε κίνηση έναν διπλό υπεραναπληρωτικό μηχανισμό: τον πιθηκισμό ως προσπάθεια να υποκαταστήσεις με επιφάσεις ό,τι δεν κατέχεις ως ουσία και την παραδοσιολατρία ως αντιστάθμισμα του πιθηκισμού. Απ’ αυτή την άποψη, ο πτωχοπροδρομικός ελληνοκεντρισμός και ο κοσμοπολίτικος πιθηκισμός αποτελούν μεγέθη συμμετρικά και συναφή, όσο κι αν φαινομενικά εκπροσωπούν δύο κόσμους εχθρικούς μεταξύ τους.

Έχω κουραστεί να ακούω ότι θα εφαρμοστούν σύγχρονα συστήματα καταπολέμησης της φοροδιαφυγής. Ίσαμε να τα φτιάξουμε, είναι τόσο αντίθετο με τις ιδεοληψίες μας να καλέσουμε το IRS (Internal Revenue Service), την αμερικάνικη υπηρεσία καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, να μας αναλάβει; Άλλως πως, οι μη δυνάμενοι να αποκρύψουν εισοδήματα θα πληρώνουν απίστευτα ποσά ως συμπληρωματικό φόρο και ΕΝΦΙΑ και οι αγέρωχοι ταβερνιάρηδες, ιδιοκτήτες ενοικιαζόμενων δωματίων ή και επαύλεων, υδραυλικοί, γιατροί, ηλεκτρολόγοι, δικηγόροι και πωλητές λαϊκών αγορών θα εξακολουθούν να μένουν στο ακαταδίωκτο, έχοντας και την ανοχή ή συμπαράστασή μας!

Μεγάλη εξαίρεση σ αυτή την ηθική αθλιότητα της ελληνικής κοινωνίας (γιατί σκόρπιες υπάρχουν πολλές) είναι τα παιδιά των ελληνικών φτωχοσπιτιών, που τα βλέπεις να μαστορεύουν, να οργώνουν, να τρέχουν σε δουλειές σαν το Βέγγο, χωρίς να κοιτάνε τι θα πάρουν πριν δώσουν. Ισορροπώντας δικαιώματα και υποχρεώσεις και, κυρίως, υπευθυνότητα. Η ανάγκη της φτώχειας τους ωριμάζει. Και τους κάνει χρήσιμους σε μια κοινωνία.

Το λιμάνι του Πειραιά προς τη Δραπετσώνα και τα Λιπάσματα θα είναι χώρος ελεύθερης πρόσβασης των Ελλήνων ή θα είναι απαγορευμένο εμπορικό κράτος εν κράτει με στρατοφύλακες;
Στα λιμανάκια της χερσονήσου του Αστέρα, που πηγαίνουν τζάμπα για μπάνιο χιλιάδες Έλληνες όλο το καλοκαίρι θα πέσει μπάρα από το σημείο που αγοράστηκε η έκταση και μετά; Και τη νύχτα θα μπορεί κανείς να θαυμάζει το ακρωτήρι με το γαλαξία από πάνω ελεύθερα όπως εδώ και χρόνια ή θα «απαγορεύεται για λόγους ασφαλείας» των ενοίκων;

Παρακολουθούμε την πολιτική επιλογή της παντοκρατορίας του χρήματος, που ελέγχει όλες τις εξελίξεις. Γιατί το να επιτραπεί ο άκρατος πλουτισμός σε μια ελάχιστη μερίδα, η οποία απαλλάσσεται ακόμη κι από τις φορολογικές της υποχρεώσεις, προϋποθέτει μια σειρά πολιτικών αποφάσεων, που εξυπηρετούν αυτή την κατεύθυνση. Το σύγχρονο κράτος, παντελώς ανίσχυρο μπροστά στη δύναμη της υψηλής πλουτοκρατίας, συρρικνώνεται διαρκώς προσπαθώντας να απαλλαχτεί από όλες τις ευθύνες στο όνομα της επανάστασης της ατομικότητας.

Στο διάστημα των τελευταίων 100 ετών, η χώρα έχει γνωρίσει άλλες δύο ίδιες φάσεις και από τη συγκριτική μελέτη τους προκύπτουν τρία βασικά χαρακτηριστικά. Και οι τρεις α) έχουν μεγάλη χρονική διάρκεια, περίπου δέκα χρόνια, β) αυξημένη ένταση ως προς την ένταση της ροής και γ) καθυστέρηση έναρξης του φαινομένου σε σχέση με τον χρόνο καταγραφής του υψηλού ποσοστού ανεργίας.

Εάν η ημετέρα κυβέρνηση προετοίμαζε (τότε ήσαν «όλοι μαζί.») πραγματικό πλάνο Β, όπως είχε το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση, δηλαδή ένα εναλλακτικό σχέδιο οικονομικής ανάπτυξης υποστηριζόμενο από συγκεκριμένες οικονομικές πολιτικές, μία από τις οποίες, και μόνον μία, είναι η νομισματική, γιατί δεν το παρουσιάζει;

Μία έκδοση του Δικτύου Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Περιφερειακής Ανάπτυξης (Κ.Α.Π.Α.)
Οι καταναλωτικοί συνεταιρισμοί με κοινωφελείς προεκτάσεις μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, για την μείωση των τιμών των τροφίμων και της ανεργίας.
Τα σύγχρονα επιτεύγματα της Κοινωνικής Οικονομίας σε όλο τον κόσμο.
Η ξεχασμένη, στην σύγχρονη Ελλάδα, Κοινωνική Οικονομία των 800.000.000 μελών που συμπορεύεται σε όλο τον κόσμο με την Δημόσια και την Ιδιωτική τουλάχιστον τα τελευταία 100 χρόνια.

Στα παράδοξα του σχεδίου συγκαταλέγονται η αδυναμία συνδυασμού ενισχύσεων που αφορούν στο μισθολογικό κόστος και στην απόκτηση υλικών και άυλων στοιχείων ενεργητικού για τη λειτουργία μιας επένδυσης. Στην περίπτωση δε της ενίσχυσης μέσω φοροαπαλλαγής, δεν επιτρέπεται η χρήση ποσοστού υψηλότερου του 20% του συνολικού ποσού φοροαπαλλαγής κατ’ έτος.

Λίστα με Ελληνικά Προϊόντα για να ξέρουμε τι Αγοράζουμε!

Το πλεόνασμα του προϋπολογισμού του 1926-1927 ύψους 3.225.000 δραχμών κάνει τους ξένους να αρχίσουν να εμπιστεύονται την ελληνική οικονομία ξανά μετά την κρίση των προηγούμενων ετών. Σουηδικός όμιλος προσφέρει δάνειο 9.000.000 λιρών με 7% εξοφλητέο σε 35 χρόνια, ένα άλλο δάνειο 3.000.000 λιρών για τη σταθεροποίηση της δραχμής εγκρίθηκε όπως και ένα για την εξόφληση παλιών ελλειμμάτων ύψους 864.816.000 δραχμών.

Το να πληρώνει τελικά ο φορολογούμενος τα σπασμένα είναι μια μάλλον συνηθισμένη κατάσταση. Οι άνθρωποι των τραπεζών, οι διαχειριστές των ασφαλιστικών ταμείων κλπ, μπορούν να ποντάρουν τα λεφτά των πελατών τους κι αν κερδίσουν εισπράττουν τα υπέρογκα μπόνους, αν όχι πληρώνουν οι φορολογούμενοι. Φυσικά, η κατάλληλη ορολογία ευπρεπίζει τις διαδικασίες. Κανείς δεν τζογάρει· όλοι επενδύουν σε τραπεζικά και χρηματιστηριακά προϊόντα, προς όφελος των πελατών πάντα.

Η μεταπολίτευση και η είσοδος της χώρας στην Ενωμένη Ευρώπη έφερε νέα δεδομένα. Η επικράτηση του κομματισμού στον αγροτικό χώρο και του λαϊκισμού μετέτρεψε τις σχέσεις αγροτών και αγροτικών οργανώσεων με το κράτος σε ιδιαίτερα στενές και εξαρτώμενες. Με την πολιτική των αγροτικών επιδοτήσεων για την ενίσχυση του αγροτικού εισοδήματος και την παρακίνηση των συνεταιρισμών σε δράσεις που τους οδήγησαν σε χρεοκοπία ήταν γεγονότα που έφεραν καθυστέρηση στον διαρθρωτικό εκσυγχρονισμό της ελληνικής γεωργίας.

Τις τελευταίες ημέρες εμφανίστηκε στους τηλεοπτικούς δέκτες η νέα διαφήμιση της Άμστελ. Σε αυτήν πρωταγωνιστούν δύο νεαροί, οι οποίοι, αγαπώντας την μπύρα, ιδρύουν σε αυτοσχέδια καζάνια τη «δική μας μπύρα (beer)». Στη συνέχεια, σε πυκνό τηλεοπτικό χρόνο, μεταφερόμαστε στα φανταστικά όνειρα στα οποία περιδιαβαίνουν οι δύο πρωταγωνιστές, τα οποία περιλαμβάνουν το χρήμα, την εθνική αναγνώριση, τη δόξα, την παγκόσμια αναγνώριση και την εξωστρέφεια του εγχειρήματος.

Σχετικά με τη σύσταση του πληθυσμού (ως προς τις βιοποριστικές δραστηριότητες) που θα μπορούσε να ευνοήσει με τον καλύτερο τρόπο τη δημοκρατία ο Αριστοτέλης είναι ξεκάθαρος: «… ο γεωργικός είναι ο καλύτερος δήμος, με αποτέλεσμα να είναι δυνατόν να καθιδρυθεί δημοκρατία εκεί όπου το πλήθος ζει από τη γεωργία ή την κτηνοτροφία».

Οι Έλληνες πολιτικοί φρόντιζαν να κάνουν, με το αζημίωτο, υπό μορφή δώρων ή χρημάτων σε πρόσωπα και κόμματα, παραχωρήσεις στη Ζίμενς. Παράλληλα, μέχρι πριν τριάντα χρόνια, πούλαγαν ρουσφέτι για την τοποθέτηση τηλεφώνου. Πριν το 1990 περίμενε κανείς μήνες για να συνδέσουν τηλέφωνο στο σπίτι του.

Ο Μόνιμος Πληθυσμός της Χώρας ανήλθε σε 10.816.286 άτομα από τα οποία 5.303.223 άρρενες (ποσοστό 49,0 %) και 5.513.063 θήλεις (ποσοστό 51,0%). Στον πίνακα 1 που ακολουθεί εμφανίζεται η κατανομή του Μόνιμου Πληθυσμού κατά περιφέρεια και φύλο

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, οι επενδύσεις στις υποδομές έγιναν προοδευτικά η μεγάλη εθνική προτεραιότητα. Το 1998, ανακοινώθηκε ένα φιλόδοξο επενδυτικό πρόγραμμα για την κατασκευή δρόμων, σιδηροδρόμων και σταθμών ηλεκτρικής ενέργειας, με τις συνολικές δαπάνες σε μία τριετία να φτάνουν τα 750 δισ. δολάρια. Από την έναρξη της μεταρρυθμιστικής περιόδου, οι πηγές χρηματοδότησης ποικίλλουν και περιλαμβάνουν δαπάνες της τοπικής αυτοδιοίκησης, δάνεια από διεθνείς οργανισμούς και ξένο κεφάλαιο.

Ένα απίστευτο οικονομικό έγκλημα διεπράχθη τον περασμένο μήνα εν μέσω σιωπής των μέσων ενημέρωσης, με την υποτιθέμενη ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών. Το ελληνικό δημόσιο -δηλαδή όλοι ο Έλληνες φορολογούμενοι- έχασε δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ ταυτόχρονα οι ελληνικές τράπεζες πέρασαν για ένα κομμάτι ψωμί κυριολεκτικά στους ξένους!

Οι μισοί από τους μετανάστες που έφυγαν μετά το 2010 ήταν άνεργοι στην Ελλάδα την περίοδο ακριβώς πριν τη μετανάστευση. Η έλλειψη εργασίας είναι προφανώς από τους πιο σημαντικούς παράγοντες που οδηγούν σε μεταναστευτικές αποφάσεις, φαίνεται όμως ότι δεν είναι απολύτως καθοριστικός καθώς πολλοί από τους μετανάστες δεν φεύγουν για να αναζητήσουν γενικά εργασία, αλλά ειδικότερα καλύτερες εργασιακές συνθήκες και προοπτικές, αλλά και εργασιακή σταθερότητα.

Η Ένωση Αγροτών βιοκαλλιεργητών της Βόρειας Ελλάδας βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να σας ενημερώσει ότι παρά τις αντίξοες κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες της χώρας μας, διοργανώνει το 1ο Πανελλήνιο συνέδριο βιολογικής γεωργίας και κτηνοτροφίας (χωρίς κόστος συμμετοχής). Σας προσκαλούμε στο συνέδριο στις 22-24 Νοεμβρίου 2015, που θα πραγματοποιηθεί στο Παρανέστι Δράμας, σε συνδιοργάνωση με το Δήμο Παρανεστίου και το ΚΠΕ Παρανεστίου.

Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Μεταπολεμικά, και ειδικά μετά το 1990, η πτώση του αγροτικού πληθυσμού της χώρας ήταν ραγδαία σε όλα τα επίπεδα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και για το παραγωγικό σκέλος, αλλά και για τη συνεισφορά του στο ΑΕΠ. Στα χρόνια της κρίσης η κατάσταση έγινε ακόμη δυσκολότερη. Οι επιβαρύνσεις στους αγρότες και το κόστος παραγωγής αυξάνονται, ενώ τα έσοδα μειώνονται.

Η όλη επιχείρηση «βοήθειας» της Ελλάδας απ την «τρόϊκα» (ΔΝΤ, ΕΚΤ, ΕΕ) είχε σαν μοναδικό σκοπό να περάσουν τα ιδιωτικά χρέη των τραπεζών στο δημόσιο.

Η πρώτη δανειακή σύμβαση του 2010 αποσκοπούσε πρωταρχικά στη διάσωση των γερμανικών, γαλλικών και ελληνικών τραπεζών.Το μεγαλύτερο μέρος των δανειακών κεφαλαίων μεταβιβάστηκε απευθείας στις τράπεζες.

Με δυο λόγια, οι δήθεν υποστηρικτές της ελεύθερης αγοράς αγωνίζονται να διεισδύσουν στους κρατικούς πόρους μεταφέροντας τα έξοδα στο κράτος και τα έσοδα σ’ αυτούς. Το τέχνασμα αυτό ονομάζεται ιδιωτικοποίηση: «Η Αγγλία της Θάτσερ ήταν και πάλι εκείνη που άνοιξε το δρόμο με τις πρώτες ιδιωτικοποιήσεις. Στη Βρετανία οι λογαριασμοί νερού εκτοξεύτηκαν μέχρι και 250% πάνω από την τιμή του νερού στις ΗΠΑ, οι τιμές των μετοχών των εταιρειών ύδατος πενταπλασιάστηκαν, και το 1995 το σύστημα κατέρρευσε: σε ορισμένα μέρη της Αγγλίας συλλαμβανόσουν επειδή πότιζες το γκαζόν σου». (σελ. 141 – 142).

Αποφεύχθηκε προς το παρόν η πώληση της “μικρής ΔΕΗ” που αντιστοιχούσε στο 30% της εγκατεστημένης ηλεκτρικής ισχύος της ΔΕΗ αλλά δίνεται στο κεφάλαιο, μέσω ΝΟΜΕ, το 50% της παραγόμενης, από τη ΔΕΗ, ηλεκτρικής ενέργειας σε τιμή κόστους υδροηλεκτρικής και λιγνιτικής κιλοβατώρας (Kwh)!

Αυτό είναι το σχέδιο κυβερνητικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ

Ο Λούντβιχ Φον Μίζες (1881-1973) αν και υπήρξε καθηγητής αλλά και μέντορας του Φρίντριχ Χάγιεκ δεν κατάφερε ποτέ να γίνει τόσο διάσημος όσο ο μαθητής του, ίσως επειδή δεν τιμήθηκε ποτέ με το Νόμπελ Οικονομίας, όπως αυτός. Βέβαια, αν κρίνουμε από το μοναδικό βιβλίο του που κυκλοφορεί στα ελληνικά (Αντικαπιταλισμός, Εκδόσεις Παπαδόπουλος, σε μετάφραση του Γ. Καράμπελα) μάλλον κάποιο βραβείο Ψυχολογίας κυνηγούσε.

κουμέρκι λεγόταν ο τελωνειακός δασμός που εισέπρατταν οι Βυζαντινοί για τα εισαγόμενα προϊόντα, το κομμέρκιον, το τελωνείο. Σύμφωνα με το λεξικό του Ηπίτη, κουμμέρκι, λέγεται το δημόσιον μέρος ένθα μεταφέρονται οι πραγματείαι και τα εμπορεύματα, ο τόπος όπου κάθεται ο κουμερκιάρης (τελώνης), άρα το τελωνείον, ήτοι το τελώνιον, ήτοι τα τελωνειακά τέλη.

Από τη θεωρία και τις φαντασιώσεις των κομματικών γραφείων, λοιπόν, περάσαμε στην προσγείωση στην πραγματικότητα, τουλάχιστον από τον πρωθυπουργό και έναν στενό κύκλο γύρω του. Επειδή, όπως δεν θα βαρεθώ να λέω, αγνοήθηκε η υπ’ αριθμόν ένα αριστερή, λενινιστική προϋπόθεση για να κάνεις τη ρήξη και την επανάσταση: Οι αντικειμενικές συνθήκες. Για να μην αναφέρω όλες τις υπόλοιπες για προετοιμασία του λαού και πάει λέγοντας.

Ολόκληρο το νομοσχέδιο που προτείνει η κυβέρνηση στους δανειστές

Η Ευρώπη, οι σοσιαλιστές και η άκρα δεξιά

Τζορτζ Όργουελ Ο Μαρξ και η Ρωσία Observer, 15 Φεβρουαρίου 1948 Μεταφράζει ο Κωνσταντίνος Σαπαρδάνης Η λέξη «Κομμουνισμός», αντίθετα από τη λέξη «Φασισμός», ποτέ δεν έχει εκφυλιστεί σε έναν καταχρηστικό όρο χωρίς νόημα. Παρόλα αυτά, μια κάποια αμφισημία όντως συνδέεται […]

«Λένε ότι δεν είναι δίκαιο να αναγκάζουμε «απλούς πολίτες» να παίρνουν αποφάσεις για δημοσιονομικά μέτρα, και μάλιστα με τόσο λίγο χρόνο στη διάθεσή τους («δουλειά της κυβέρνησης δεν είναι;»). «

«…Το ερώτημα είναι αν θέλουμε να πάρουμε την ευθύνη της μοίρας μας στα δικά μας χέρια, ή να την αφήσουμε στο «αόρατο χέρι» της αγοράς. Που δεν είναι πλέον καθόλου αόρατο…»

Η συγκέντρωση της οικονομικής εξουσίας σε χέρια λίγων δεν είναι βέβαια σημερινό μόνο φαινόμενο. Η τάση προς το μονοπώλιο υπήρχε και παλαιότερα και οι φιλελεύθεροι οικονομολόγοι ένιωθαν πως όφειλαν μία απάντηση στις κατηγορίες των σοσιαλιστών πως ο καπιταλισμός ευνοεί την ύπαρξη μονοπωλίων γιατί λόγου χάρη οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις αρέσκονται στην εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων.

Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα της Χίου «Απλωταριά» επισημαίνει πως «αν οι «θεσμοί» επιμείνουν στην αδιάλλακτη στάση τους, η ελληνική κυβέρνηση πρέπει όχι απλώς να καθυστερήσει τις δανειακές πληρωμές, αλλά και να διακόψει κάθε διαπραγμάτευση μέχρις ότου αποσυρθούν οι παράλογες απαιτήσεις της άλλης πλευράς.

Το αναποδογύρισμα αυτό εξηγεί το έλλειμμα τεκμηρίωσης των πρόσφατων εξαγγελιών του ΣΥΡΙΖΑ για την αντιμετώπιση της ανεργίας πάνω σε αξιόπιστα ποσοτικά και προπαντός ποιοτικά μεγέθη. Στην απουσία, με άλλα λόγια, εξειδικευμένης ανάλυσης της εσωτερικής σχέσης του παραγωγικού κεφαλαίου (εργασία/μέσα παραγωγής), με δεδομένη σήμερα τη χαμηλή δυνατότητα κινητοποίησης χρηματικού ή δανειακού κεφαλαίου.

Η Κοινωνική Οικονομία και η Οικονομία της Αλληλεγγύης αποτελούν ίσως την τελευταία γραμμή άμυνας της κοινωνίας απέναντι στις κερδοσκοπικές επιθέσεις των «αγορών» και των κάθε λογίς κερδοσκοπικών κεφαλαίων, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες της παγκοσμιοποίησης.

Με την κατάρρευση των προεκλογικών βεβαιοτήτων και διαβεβαιώσεων, των κυβερνώντων κομμάτων, ότι αρκεί ένας πρώτος σφοδρός γύρος «δυναμικής διαπραγμάτευσης» ώστε να απαλλαγούμε από τα μνημόνια, άρχισαν ξανά να πολλαπλασιάζονται οι φωνές που υποστηρίζουν ότι η λύση της ελληνικής τραγωδίας θα επέλθει μόνο κατόπιν ολικής ρήξης της χώρας μας με την ευρωζώνη και επιστροφής της σε εθνικό νόμισμα.

Η αποτελεσματικότητα και η ασφάλεια των Ελληνικών Φαρμάκων είναι εγγυημένες από το συστηματικό έλεγχό τους σε πιστοποιημένα εργαστήρια ποιοτικού ελέγχου με βάση τα αυστηρότερα πρότυπα διασφάλισης ποιότητας (QA) και τους κανόνες ορθής βιομηχανικής παραγωγής (GMP).

Οι ισορροπίες είναι λεπτές και υπάρχουν οι γνωστές ρήτρες, απαγορεύσεις, αντιφάσεις και φυσικά υπονομεύσεις, φανερές και κρυφές, από τις πολιτικές/οικονομικές ελίτ. Επιπλέον, η γερμανική/νεοφιλελεύθερη κυριαρχία στην Ευρώπη δείχνει -τουλάχιστον προς το παρόν- αδιαμφισβήτητη.

…χάρη στη NASA, σε 20 περίπου χρόνια θα έχουμε πλήθος «καινούργιων» επικούρειων κειμένων.
Γράφει ο Κωνσταντίνος Σαπαρδάνης

Ήδη από το 1994 ο Αμερικανός κοινωνιολόγος Κρίστοφερ Λας διαπιστώνει ότι ο εκδημοκρατισμός της αφθονίας -η προσδοκία ότι κάθε γενιά θα απολαμβάνει βιοτικό επίπεδο υψηλότερο από τους προκατόχους της- έχει αναστραφεί, με αποτέλεσμα να αρχίσουν να εγκαθιδρύονται πάλι παμπάλαιες ανισότητες, μερικές φορές με τρομακτικό ρυθμό, μερικές φορές σταδιακά, ώστε να είναι αδιόρατες.