Από τα 27 δίσ. ευρω εξαγωγές της Ελλάδος το 2014, τα 10 δις είναι ορυκτέλαια τα οποία προκύπτουν από το πετρέλαιο που εισάγουμε, 5 δίσ. προϊόντα πρωτογενούς παραγωγής από τα οποία 1 δις ψάρια (είμαστε πρώτοι σε εξαγωγές τσιπούρας και λαβρακιού στον κόσμο), 4 δις τρόφιμα, 1 δις γενόσημα φάρμακα. Δηλαδή το 35 % των εξαγωγών μας αφορούν την γη. Άρα η απάντηση στην ερώτηση και τι έγινε που η Ελλάδα έχει συρρικνώσει την παραγωγή της, είναι σαν να απεμπολούν οι Άραβες το πετρέλαιο.

Εντούτοις, εκτός από το πρόβλημα της κατανομής, προκύπτει και το πρόβλημα της κατανάλωσης: τι θα συμβεί αν δισεκατομμύρια άνθρωποι στην Κίνα, την Αφρική ή την Ασία θελήσουν να καταναλώνουν όπως οι «δυτικοί»; Δεν είναι καθόλου βέβαιο πως οι βιομηχανικά αναπτυσσόμενες χώρες θα συμμορφωθούν με τις υποδείξεις των καλομαθημένων δυτικών για μέτρα «προστασίας» του περιβάλλοντος. Είναι πολύ πιθανό, σε συνδυασμό με τις τρέχουσες παγκόσμιες δημογραφικές εξελίξεις, να οδηγηθούμε σε οικολογική κατάρρευση ολόκληρου του πλανήτη.

Παράδοξον θέλει φανή εις πολλούς, αλλ’ εν τούτοις είναι αληθές, και το εξής, ότι οι απαρτίζοντες την φθοροποιόν ταύτην αγέλην δεν είναι, ως επί το πολύ, κακοί άνθρωποι. Οι εις την Αφρικήν περιηγηταί περιγράφουσι φυλάς τινάς ανθρωποφάγων, οίτινες είναι κατά τα άλλα τίμιοι, ήμεροι, φιλόξενοι και περιποιητικοί, μόνον ελάττωμα έχοντες την κακήν συνήθειαν να τρώγωσιν ανθρώπινον κρέας, ως οι ημέτεροι κηφήνες να ροφώσι τον ιδρώτα του λαού.

Κι όταν ο Κρούγκμαν λέει «ρυθμίσεις» εννοεί κανόνες. Όμως, ακόμη και μετά την κατάρρευση το ενδιαφέρον στράφηκε περισσότερο στα χαμένα λεφτά της σκιώδους τραπεζικής παρά στο ρυθμιστικό πλαίσιο της λειτουργίας της: «Όταν αναδείχθηκε με όλη τη σοβαρότητά της η χρεοκοπία στο στεγαστικό τομέα, έγινε φανερό ότι οι δανειστές θα έχαναν πολλά χρήματα όπως εξάλλου και οι επενδυτές που είχαν αγοράσει τίτλους βασισμένους σε υποθήκες. Γιατί, όμως, έπρεπε να κλαίμε γι’ αυτούς τους ανθρώπους αντί για τους ιδιοκτήτες των σπιτιών;

Επειδή, η ελληνική κρίση, θυμίζω δεν ήταν κρίση χρέους αλλά ελλείμματος στον προϋπολογισμό εξ αιτίας του πολύ υψηλού κόστους λειτουργίας μιας κρατικοκεντρικής οικονομίας, που έπρεπε να ταϊζει αεριτζήδες υπαλλήλους, αεριτζήδες συνδικαλιστές, αεριτζήδες μεσάζοντες, αεριτζήδες επιχειρηματίες και πανάκριβες υπηρεσίες εξ αιτίας του πολύ υψηλού κόστους υπερτιμολογήσεων, λαδωμάτων, φοροδιαφυγής, μιζών και «αέρα».

Ο UPsat είναι ο πρώτος μικροδορυφόρος που κατασκευάστηκε αποκλειστικά στην Ελλάδα μετά τη συνεργασία των τμημάτων MEAD & ECE του Παν. Πατρών με την επίσης ελληνική, μη κερδοσκοπική εταιρεία «Libre Space Foundation» (LSF). Ο δορυφόρος θα συμμετέχει στο διεθνές πρόγραμμα QB50 για τη διερεύνηση της θερμόσφαιρας. Τέλος, είναι ο πρώτος δορυφόρος όπου ο μηχανικός σχεδιασμός, το σόφτγουερ και η πλειονότητα των μερών του είναι ελεύθερα διαθέσιμα μέσω αδειών ανοιχτού χαρντγουέρ και σοφτγουέρ.

Κι αυτά στην αρχή. Γιατί αμέσως μετά το πράγμα πήρε άλλες διαστάσεις: «Σε εθνικό επίπεδο, η στέγη ήταν πιθανώς υπερτιμημένη πάνω από 50% το καλοκαίρι του 2006, πράγμα που σήμαινε ότι για να εξαλειφθεί η υπερτίμηση, οι τιμές έπρεπε να μειωθούν κατά το ένα τρίτο. Σε κάποιες μητροπολιτικές περιοχές, η υπερτίμηση ήταν ακόμη μεγαλύτερη. Στο Μαϊάμι, για παράδειγμα, οι τιμές των σπιτιών εμφανίζονταν διπλάσιες τουλάχιστον από όσο μπορούσαν να δικαιολογήσουν θεμελιώδη οικονομικά στοιχεία. Έτσι σε ορισμένες περιοχές οι τιμές θα μειώνονταν κατά 50% ή και περισσότερο».

Έκθεση Δοξιάδη: Οι θυσίες της Ελλάδας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο

Επιμέλεια: Γ. Ξένος & Ν. Δημητριάδης από το Άρδην τ. 99

Η έκθεση Δοξιάδη παρουσιάζει τις καταστροφές που προκάλεσε η τριπλή κατοχή (Γερμανοί, Ιταλοί και Βούλγαροι) την περίοδο 1941-1944. Συγκεκριμένα παρουσιάζεται ο οικονομικός πόλεμος, δηλαδή η ελάττωση της παραγωγής την περίοδο της Κατοχής. Ακολούθως παρουσιάζονται οι καταστροφές των τεχνικών έργων, οι καταστροφές πόλεων και χωριών από τους κατακτητές, τα δεινά που προκάλεσε ο πόλεμος στις ζωές των κατοίκων (φτώχεια, θάνατοι από πείνα κ.ά.).

Πράγματι, το νερό έχει υψηλή αξία, που δεν είναι δυνατόν να προσεγγιστεί αποκλειστικά με οικονομικούς όρους κατά το λεγόμενο «περιβαλλοντικό κόστος». Έχει πρωτίστως αξία ιερή, αφού λειτουργεί ως ζωτική δύναμη για τα ζώα, τα φυτά και τα οικοσυστήματα. Αποκαθιστώντας την ιερότητα του πόρου, είμαστε υποχρεωμένοι να θέσουμε στο κέντρο του ζητήματος το αίτημα για την ανάκτηση και τον δημοκρατικό έλεγχο των κοινών. Μια τέτοια προσέγγιση, στον αντίποδα της «οικολογίας της αγοράς», θα πρέπει θέσει σε εφαρμογή την πρόταση της Κίνησης των 136 στη Θεσ/νίκη για εξαγορά της ΕΥΑΘ από τους πολίτες μέσω διαμερισματικών συνεταιρισμών και τη συνένωσή τους σε μια νέα εταιρεία λαϊκής βάσης (Κοινωνική Ε.Υ.Α.Θ.).

Δεν θα ήταν υπερβολή να λέγαμε ότι συνολικά η χρηματοδότηση για την Απελευθέρωση Ηλεκτρικής Ενέργειας, την αλλαγή μίγματος καυσίμου και το πανάκριβο ρεύμα «βιολογικής καλλιέργειας» ξεπέρασε τα 50 δις €!!! Δηλαδή ποσό μεγαλύτερο από το 20% του εξωτερικού χρέους πήγε στις τσέπες μια χούφτας Ελλήνων και ξένων κεφαλαιοκρατών για να φτιάξουν άλλη μια φούσκα. Λεφτά που πλήρωσαν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα ως φορολογούμενοι, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα ως καταναλωτές ρεύματος, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα ως «καταναλωτές αέρα με μειωμένη περιεκτικότητα σε διοξείδιο του άνθρακα!»