Τουρκικός Μωαμεθανισμός. Άραβες, Πέρσες, Τούρκοι. Οι Σελτζούκοι Τούρκοι Κείμενο: Παύλος Καρολίδης Οι Άραβες, ών εν μέσω περί τας αρχάς του 7 μ. Χ. αιώνος εγεννήθη ο Μωαμεθανισμός, επί 2 αιώνας και επέκεινα υπήρξαν οι φοβεροί σημαιοφόροι της νέας θρησκείας. Δι’ […]

 [Ο «ελληνοκεντρισμός» και η νεοελληνική ιδεολογία] Κείμενο: Παναγιώτης Κονδύλης Καθώς το έθνος και το κράτος έμειναν πάντοτε ασύμμετρα μεγέθη στη νεοελληνική ιστορία (όσο κι αν το έθνος σμικρύνθηκε με διαδοχικούς ακρωτηριασμούς), καθώς δηλαδή το έθνος δεν μπήκε ποτέ εξ ολοκλήρου στα […]

Το Ρωσικόν κράτος ιδρύθη υπό των Νορμανδών των καταλαβόντων κατά τον 9 μ. Χ. αιώνα τας δυτικάς ακτάς της Βαλτικής θαλάσσης.

Φεουδαλισμός καλείται το σύστημα το κοινωνικόν και πολιτειακόν της κληρονομικής αριστοκρατίας της συνδεομένης μετά κληρονομικής εξουσίας, επί ωρισμένης χώρας εκάστου μεγάλου ευπατρίδου. Ούτω διά του φεουδαλικού πολιτεύματος το κράτος συγκροτείται από πολλών ιδιαιτέρων κρατών φεούδων ή τιμαρίων καλουμένων, ών οι άρχοντες εισί και λέγονται ηγεμόνες υποτελείς (vassal, vassaux) προς το όλον κράτος και τον ηγεμόνα αυτού.

Η χώρα των Τουρκομάνων, ενός λαού που μέχρι μόλις πριν από 80 χρόνια ζούσε νομαδικά στις στέπες της Κεντρικής Ασίας, έχει έκταση όσο περίπου η Καλιφόρνια των ΗΠΑ και πληθυσμό περίπου 5 εκατ. κατοίκους.

Η ρωσική ηγεσία πάγια θεωρεί το ζήτημα της ισλαμιστικής τρομοκρατίας ως υψηλής προτεραιότητας για την εσωτερική και εξωτερική πολιτική της. Αυτή η θέση διαχρονικά εκφράζεται από την απαρχή της Ρωσικής Ομοσπονδίας και αποτελεί μείζον θέμα λόγω της εθνοτικής ποικιλομορφίας που παρουσιάζεται στο μετασοβιετικό χώρο.

Αυτό δε το αυτοκρατορικόν αξίωμα του Ρωμαίου αυτοκράτορος, όπερ έλαβεν ο Κάρολος τω 800, ήτο η λαμπρά κορωνίς και το επιστέγασμα της μέχρι τότε υπερτριακονταετούς ενδόξου βασιλείας αυτού. Ο Κάρολος είχεν ιδρύσει κράτος μέγα, μη ελαττούμενον κατά την έκτασιν του Δυτικού Ρωμαϊκού κράτους.

Αλλά τον κίνδυνον τούτον απέτρεψεν από του Χριστιανισμού ο Κάρολος Μάρτελλος μετά των Φράγκων αυτού, νικήσας τους Άραβας εν επταημέρω μάχη (18-25 Οκτωβρίου του 732) μεταξύ Τορώνης και Πικταυίας (Tours και Poitiers) και αναγκάσας αυτούς να υποχωρήσωσι πέραν των Πυρηναίων, επικληθείς διά τούτο Μάρτελλος (martelus), ήτοι σφύρα.

Απαράδεκτο είναι, μ’ ένα λόγο, το «σφάξε με, αγά μου, ν’ αγιάσω» προς όλες τις κατευθύνσεις. Πολύ περισσότερο, όταν έχουν προηγηθεί αμέτρητες σφαγές απ’ τους αγάδες και όταν είναι βέβαιο πως όχι μόνο δεν θ’ «αγιάσουμε», αλλά δεν θα έχουμε θέση ούτε στα κατώγια του Παραδείσου των «νέων τάξεων».

Πόσο εύθραυστη πρέπει να είναι η πίστη ενός μουσουλμάνου αν αισθάνεται να απειλείται από μια ηλίθια καρικατούρα σε εβδομαδιαία σατιρική εφημερίδα;

Λοιπόν, οι Ινδοί της περιοχής της Πακτυικής κοντά στην πόλη Κασπάτυρο, εκείνοι που ζουν βορειότερα απ’ τους άλλους και μοιάζουν στις μαχητικές συνήθειές τους με τους Βακτρίους, να πώς μαζεύουν το χρυσάφι για να πληρώσουν φόρους στον Δαρείο.

Η αιτία της τοιαύτης ορμητικότητος και της ταχείας προόδου του Αραβικού κράτους έγκειται κυρίως εν τούτω, ότι το κράτος τούτο δεν ήτο απλώς πολιτικόν, αλλά και θρησκευτικόν, και δη θρησκευτικόν άμα δε και στρατιωτικόν.

Πας μουσλίμ ή μουσουλμάνος πρέπει κατά τον Μωάμεθ να εργάζηται διηνεκώς υπέρ του θριάμβου του Ισλάμ, ουχί μόνον διά του λόγου, αλλά και δι’ έργου, ήτοι διά του ξίφους. Τούτο απαιτεί αυτή η σωτηρία του ανθρωπίνου γένους και η προς αυτό ευσπλαγχνία.

«Κανένας δεν μπορεί να βασιλέψει αθώα… Όλοι οι βασιλιάδες είναι αντάρτες (κατά του λαού) και σφετεριστές» (Συμβατική, 13.11.90). «Όλα τα εγκλήματα είναι γεννήματα της τυραννίας – που είναι το πρώτο έγκλημα απ’ όλα»

Ενταύθα δε εν τοις Καταλαυνικοίς λεγομένοις πεδίοις (εν τοις πέριξ της νυν Γαλλικής πόλεως Chalons-sur-Marne) συνεκροτήθη (κατά το θέρος του 451 μ. Χ.) η πρώτη μεγίστη εν τη Δυτική Ευρώπη μάχη των λαών διαρκέσασα μέχρι βαθείας νυκτός, καθ’ ήν λέγεται ότι έπεσον αμφοτέρωθεν 300 χιλιάδες μαχητών.

Ο Στελίχων, ίνα δυνηθή ν’ αποκρούση τον Αλάριχον από της Ιταλίας, είχε καλέσει εις την χώραν ταύτην πάντα τα εκτός αυτής πέραν των Άλπεων εν Γαλατία, Ιβηρία και Βρεττανία Ρωμαϊκά στρατεύματα.

Με τη νομική κατοχύρωση της μοναρχικής εξουσίας, το Corpus iuris civilis επέδρασε αποφασιστικά στη διαμόρφωση της πολιτικής θεωρίας όχι μόνο στο Βυζάντιο αλλά και στη Δύση. Σε όλες τις εποχές της βυζαντινής ιστορίας θεμέλιο της νομικής ζωής ήταν το ρωμαϊκό δίκαιο.

Συνολικά, φαίνεται ότι η διαδικασία αποπαγκοσμιοποίησης θα είναι έντονα συγκρουσιακή. Κάθε άλλο παρά εύκολα η αποπαγκοσμιοποίηση θα ενεργοποιήσει έναν «ενάρετο κύκλο», όπου η ανάπτυξη, με καθοριστική συμβολή του εθνικού κράτους, θα συνδυάζεται με τη γενναία αύξηση των κοινωνικών παροχών.

Οι ΗΠΑ υπό τον Τραμπ ναι μεν δεν κλυδωνίζονται ακόμα αλλά μετεωρίζονται επικίνδυνα, καθώς η στροφή προς τον οικονομικό εθνικισμό συναντάει τις αδήριτες αντιφάσεις μιας δύναμης που κατά τις προηγούμενες δεκαετίες έχει ταυτίσει το συμφέρον της με την παγκόσμια υπερεπέκτασή της.

Η έλλειψη εθνικής στρατηγικής και παντελούς συνεννόησης και συναίνεσης μεταξύ όλων των Κομμάτων εξοργίζει όλους τους Ευρωπαίους. Διότι παρακολουθούνε καθημερινώς την πολιτική όξυνση, με τον παράλληλο αποπροσανατολισμό των πολιτών από το πραγματικό πρόβλημα και τις συνέπειές του.

Αν μελετήσουμε την πορεία του ελληνικού έθνους για την απελευθέρωσή του, από τον τουρκικό, πρωτευόντως, αλλά και τον φραγκικό ζυγό, από τον 18ο αιώνα και μετά, θα διαπιστώσουμε μια εκπληκτική και συνάμα τραγική συνθήκη. Οι δύο μεγάλες επαναστάσεις της Ευρώπης, η γαλλική και η ρωσική, είχαν αρνητικές συνέπειες για τις ελληνικές εθνικές διεκδικήσεις.

Είναι γεγονός ότι ο Στεργιάδης επέδειξε αυταρχική και αλαζονική συμπεριφορά. Χαρακτηριστική ήταν η φράση του: «κύριοι, έφερα μαζί μου διά να διοικήσω καλώς τον τόπον έναν βούρδουλα, τον οποίο δεν θα διστάσω να χρησιμοποιήσω σκληρώς και αδιακρίτως».

Η αναβάθμιση των F-16 προέκυψε από το πουθενά, δεν υπήρξε αίτημα της Πολεμικής Αεροπορίας, δεν φαίνεται να εντάσσεται σε καμία στρατηγική αποτροπής και δεν αντέχει σε οποιαδήποτε ανάλυση κόστους – οφέλους.

Πολλοί ισχυρίζονται ότι ο Στάλιν ήταν ο καταλύτης για τη συντριβή του ναζισμού στην Ευρώπη. Πράγματι η Σοβιετική Ένωση είχε απώλειες πάνω από 26 εκατ. ανθρώπους στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο και συνέβαλε στο να αλλάξει η τροπή του πολέμου εναντίον των Γερμανών.

Όμως, η πλήρης απασχόληση είναι περισσότερο όνειρο παρά πραγματικότητα. Εξάλλου, η συνθήκη της πλήρους απασχόλησης θα έκανε τόσο σπάνια τα εργατικά χέρια, που θα αυξανόταν κατακόρυφα η τιμή της εργασίας, εξέλιξη καθόλου ευχάριστη για τους επιχειρηματίες.

Η κομμουνιστική περιπέτεια, πέραν της ταύτισής της με την παράδοση του ρώσικου μεγαλοϊδεατισμού, είχε ένα διττό χαρακτήρα. Επειδή αποτελούσε τον κληρονόμο του εργατικού κινήματος συνδέθηκε στις καπιταλιστικές χώρες με κινήματα χειραφέτησης.

«Πρέπει να καταλάβετε τι σημαίνουν για μας τα μάρμαρα του Παρθενώνα»

Οι πολιτικοί πιέζονται και επηρεάζονται υπερβολικά από το χρήμα των εταιρειών και ολοένα και περισσότερο χάνουν την εξουσία λήψης σοβαρών αποφάσεων, καθώς η απορρύθμιση και η ιδιωτικοποίηση αποδυναμώνουν την κυριαρχία της κυβέρνησης.

«Κατά τις εξεγέρσεις που συντάραξαν το Λονδίνο το καλοκαίρι του 2011, ένας φοιτητής με λευκό ποινικό μητρώο καταδικάστηκε σε εξάμηνη φυλάκιση επειδή είχε κλέψει ένα μπουκάλι μεταλλικό νερό από ένα σούπερ μάρκετ».

Ο Μεθόδιος και ο Κύριλλος- Κωνσταντίνος γεννήθηκαν στη Θεσσαλονίκη, ο μεν πρώτος το 815 μ.Χ. και ο δεύτερος το 826 μ.Χ.

Όποιος έχει το χρήμα θέτει και τους όρους, κι όσο περισσότερο αφυδατώνεται η παιδεία οικονομικά, τόσο πιο ευάλωτη γίνεται στις εταιρικές «προτάσεις».

Η παγκοσμιοποίηση του εμπορίου μετατρέπεται σε παγκοσμιοποίηση της κουλτούρας των πολυεθνικών.

Οι άνθρωποι έπρεπε να συγχρονιστούν με τις επιταγές του μέλλοντος, που βέβαια χάραζαν οι εταιρείες

Η αποικιοκρατία έχει πλέον αλλάξει μορφή. Οι σύγχρονοι δούλοι είναι οι άνθρωποι που «εργάζονται» στα εργοστάσια κάτεργα της πολυεθνικής παραγωγής.

Είναι εξωπραγματικό να θεωρούμε ότι αυτά που συμβαίνουν στη Γαλλία, στο Βέλγιο, στη Γερμανία και στη Βρετανία, αλλά και στη γειτονική Τουρκία, δεν μπορούν να φτάσουν και στην Ελλάδα.

Η μερική απασχόληση δεν είναι παρά η συγκάλυψη της υπερεργασίας (και η μη πληρωμή της), αφού σχεδόν όλοι αναγκάζονται να κάνουν δύο και τρεις δουλειές.

Λοιπόν, αδελφοί, παυσάμενοι θρηνούντες υπακούσατε, μετά θρησκευτικής μεγαλοψυχίας, εις τούτο το θέσπισμα του Υψίστου.

Η απογοήτευση και η υποψία ότι το πολιτικό παιχνίδι είναι στημένο απαξιώνει όλες τις πολιτικές επιλογές μετατρέποντας τη δημοκρατία σε αδιέξοδο. Και δεν υπάρχει τίποτε πιο επικίνδυνο απ’ αυτό.

Ανάμεσα σε πολέμους και «ειρήνες» -όποιοι, όποιες, όπου Γης- το ανάλλαχτο «περιθωριακό» θέαμα μένουν οι τραγικές θεωρίες των προσφύγων

Μικροσκοπικός στο σώμα, αλλά ιδιοφυής παρά το γεγονός ότι δεν τελείωσε το σχολείο, ο Καλάσνικοφ στρατολογήθηκε στον κόκκινο στρατό ως μηχανικός τεθωρακισμένων και κατόπιν ως οδηγός.

Fernand Braudel: Γραμματική Των Πολιτισμών (PDF)

Η δυσανεξία της ισλαμικής ταυτότητας όσον αφορά τον δυτικό τρόπο ζωής ωθεί συχνά τους μουσουλμάνους σε γκετοποίηση.

Η νέα αμερικανική Ηγεσία της Ουάσιγκτον, εκ των γεγονότων, προτίθεται τώρα να ανακτήσει τον ηγετικό της ρόλο με το «βέτο» της εις τον ΔΝΤ, να στραφεί κατά του Βερολίνου και να πιέσει αυτό για την μείωση ή διαγραφή του ελληνικού χρέους.

«Μόνο το 2006 οι αναπτυσσόμενες χώρες έχασαν έως και ένα τρισεκατομμύριο δολάρια από παράνομες εκροές κεφαλαίων – δηλαδή δέκα δολάρια για κάθε εισερχόμενο δολάριο βοήθειας από το εξωτερικό».

Την ίδια στιγμή όμως, χωρίς το σχολείο και το πανεπιστήμιο οι κλασικοί δεν θα μπορέσουν να επιβιώσουν στην πολιτισμική έρημο που δημιουργεί αυτή η εμπορευματική κοινωνία, συνθλίβοντας κάθε μορφή και κάθε έκφραση της κουλτούρας… και όλα όσα δεν παράγουν «κέρδος».

Όσοι παρακολουθούν την επικαιρότητα γνωρίζουν ότι πολλά καθεστώτα ανά τον κόσμο είναι ανελεύθερα, καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και απειλούν τους γείτονες τους. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, ωστόσο, έχουν επιλεκτική συνείδηση και μετρούν με δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Νίκος Τσιφόρος: Βίκιγκς – οι ληστές της θάλασσας

Οι γαλλικές εκλογές δεν έχουν μόνο μεγάλη σημασία για τη Γαλλία, αλλά και για την ίδια την Ευρώπη και το συνολικό πολιτικό κλίμα που κυριαρχεί σ’ όλο τον δυτικό κόσμο.

Στην πατρίδα μας υπήρξαν αρκετοί που θεώρησαν ότι η αύξηση της επιθετικότητας της νεοθωμανικής Τουρκίας ήταν απλά ένα επικοινωνιακό τρικ για να εκβιάσει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.

Από εδώ και στο εξής η Πόλη θα είναι η μόνη έγνοια και φροντίδα του βυζαντινού κόσμου. Αυτή η κωνσταντινοπολίτικη αναφορά, η μυστική σχεδόν πόλωση για την Πόλη, βρίσκεται ακριβώς στο επίκεντρο της νεοελληνικής Μεγάλης Ιδέας, με όλα τα επακόλουθα και τις επιπτώσεις [π.χ. τον θρύλο του Μαρμαρωμένου βασιλιά].

 Σταθμοί της Ιστορίας του Βυζαντίου Η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ (γενν. 29 Αυγούστου 1926) είναι Ελληνίδα βυζαντινολόγος ιστορικός. Υπήρξε η πρώτη γυναίκα πρόεδρος του Τμήματος Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης το 1967 και η πρώτη γυναίκα πρύτανις του Πανεπιστημίου της Σορβόννης στην 700 […]

Είτε το δούμε ιδεολογικά (Καστοριάδης) είτε κυνικώς ρεαλιστικά (μη-εξισωτιστές) το 76% των Αμερικανών συνηγορούν στο ότι η εισβολή ήταν προς όφελος των Ιρακινών. Κι αφού ο μέσος Αμερικάνος συναινεί, ο στρατός θα επέμβει.

Τούτοι δω οι πολεμιστές ήτανε θηρία και δε λογαριάζανε τίποτα. Πολεμούσανε άγρια, δε φοβόντουσαν και δε ζυγίζανε καθόλου καλά το στρατό των Ρωμαίων, που δεν ήτανε ρωμαϊκός, αλλά κατά μεγαλύτερο μέρος από ντόπιους Κέλτες.

Να συνοψίσουμε λοιπόν όλα τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά που δημιούργησαν το Βυζάντιο, δίνοντας τον ουσιαστικό ορισμό της Βυζαντινής αυτοκρατορίας: Βυζάντιο είναι η εκχριστιανισμένη και εξελληνισμένη Ρωμαϊκή ανατολική αυτοκρατορία με την Κωνσταντινούπολη για πρωτεύουσα.

Έγινε, λοιπόν, ένα χαρμάνι από Ρωμαϊκούς και Κελτικούς θεούς, μέχρι που σε λίγο μήτε οι Ρωμαίοι της Αγγλίας μήτε οι Κέλτες ξέρανε καλά καλά ποιον πιστεύουνε. Περάσανε και καμιά διακοσαριά χρόνια κι ήρθε η εποχή που άρχισε να κερδίζει έδαφος ο Χριστιανισμός.

Τούτοι δω οι Κέλτες ήτανε γερή ράτσα, ψηλοί, αδύνατοι, κατά πλειονότητα ξανθοί, πολεμιστές άγριοι, τρώγανε χοιρινό, βρασμένο κριθάρι αντί για ψωμί και πίνανε πάλι ένα ποτό από κριθάρι που έμοιαζε με μπύρα. Μαλώνανε μεταξύ τους, είχανε κάρα πρωτόγονα, ζωγραφίζανε το σώμα τους και για τούτο οι Ρωμαίοι τους λέγανε Πίκτι. δηλαδή ζωγραφισμένους.

«Οι περισσότεροι Αμερικανοί πιστεύουν ότι οι ΗΠΑ είναι μακρόθεν πιο γενναιόδωρη χώρα στον κόσμο, όταν πρόκειται να βοηθήσουν τους λιγότερο τυχερούς, στις αναπτυσσόμενες χώρες. Αυτό δεν αληθεύει. Η εξωτερική βοήθεια των ΗΠΑ αντιστοιχεί μόνο στο 0,1% του Ακαθάριστου Εθνικού Εισοδήματός μας ή στο ένα τρίτο της Ευρωπαϊκής βοήθειας».

Το πιθανότερο είναι ασφαλώς η τελική νίκη Μακρόν, άλλωστε αυτό «βλέπουν και οι αγορές» και αυτό θα επιδιώξει πάση θυσία το ευρωπαϊκό κατεστημένο του ολιγαρχικού κοινοβουλευτισμού, από τη Δεξιά έως την Πρασινοαριστερά. Όμως, σίγουρα δεν πρόκειται για επανάληψη της μονομαχίας Ζακ Σιράκ-Ζαν Μαρί Λεπέν, του 2002, όπου κέρδισε άνετα ο Σιράκ σαν το, αν και δύσοσμο, «μικρότερο κακό».

Οι απόψεις αυτές του Μακιαβέλλι —παρμένες ξεκρέμαστα και χωρίς να συνδυάζονται με τα’ άλλα του έργα ή και με τη βαθύτερη πρόθεση του «Ηγεμόνα», μια πρόθεση που αποκαλύπτεται στο τελευταίο κεφάλαιο του έργου— έδωσαν αφορμή στη γένεση της έννοιας του «μακιαβελλισμού», μιας έννοιας που δυσφημεί τον Μακιαβέλλι.

Στις εικόνες που ακολουθούν φαίνεται μια εμμονή στη χρήση όπλων ως παραδείγματα για την εκμάθηση αγγλικών φθόγγων, και θρησκευτικών συμβόλων