Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το νεοφιλελεύθερο μοντέλο του Φρίντμαν αποτελεί κυρίαρχη οικονομική πραγματικότητα σε παγκόσμιο επίπεδο φέρνοντας πάντα τα ίδια αποτελέσματα.

Ψυχολογικὰ δὲ εἶναι κυρίως τὰ περιεχόμενα, τὰ ὁποῖα δημιουργοῦν τὰς ποικιλίας καὶ παραλλαγὰς μεταξὺ τῶν βλακῶν.

Προεκλογικά πολιτικά σκίτσα του Αρκά.

Η διαχρονική εμπειρία των εργαζόμενων και η λαϊκή σοφία λέει πως ‘δεν καίμε την καλύβα μας όταν πιάνει ψύλλους, αλλά βρίσκουμε τρόπους να διώξουμε τους ψύλλους’, που σημαίνει ότι αν η ΕΕ διαλυθεί τώρα θα ξυπνήσουν τα τέρατα του φασισμού.

Η ευφυΐα του, που πιστεύει ότι έχει και ότι την κρύβει προσεκτικά, βρίσκεται στο ν’ ακούει μόνο αυτά που λένε οι άλλοι σχολιάζοντας τα μ’ εξυπνακίστικο ηλίθιο μειδίαμα.

«Μένουμε Θεσσαλονίκη»: 54 Θέσεις για το Δήμο Θεσσαλονίκης

Το Πρόγραμμα του Δημοτικού Συνδυασμού «ΑΘΗΝΑ για την Ελλάδα».

Και πριν, ήταν η Ισπανία, η Ρώμη, η Ελλάδα, η Περσία. Η μια μετά την άλλη, με τα πυροβόλα, τις λόγχες, τους καταπέλτες και τις γαλέρες τους, στήθηκαν στην κορφή των πολιτισμένων λαών.

Σήμερα, η Τουρκία επιχειρεί να αναιρέσει τις κατακτήσεις του 1821 και του 1912-1920. Από την Κύπρο έως την Θράκη και το Αιγαίο, ο ελληνισμός απειλείται στις τελευταίες του εστίες.

Αυτό που σήμερα ο κόσμος αποκαλεί λατινοελληνικά, greeklish ή φραγκολεβαντίνικα δεν είναι φαινόμενο της δεκαετίας μας. Αντίθετα είναι μια πρακτική που εμφανίστηκε σε διάφορους τόπους και εποχές και εφαρμόστηκε από διάφορες ελληνικές κοινότητες με διαφορετικούς τρόπους.

Η πρόταξη, το προ-βάδισμα του δημόσιου συμφέροντος αποτελούσε ακρογωνιαίο λίθο της αθηναϊκής δημοκρατικής πολιτείας. Και συνακόλουθη, η ευθύνη των πολιτών για την πόλη τους και της πόλης για κάθε πολίτη.

Αν σήμερα η δημαγωγία φόρεσε το πιο «μοντέρνο» ρούχο του λαϊκισμού, οι μέθοδοί της μένουν το ίδιο απατηλές κι οι στόχοι της το ίδιο ολέθριοι. Ο άλλοτε «ανθηρός ελληνικός λόγος» έχει γεμίσει όσο ποτέ από τριβόλους και παγίδες.

Εν πάση περιπτώσει πρέπει να υποθέσουμε ότι ο τρόπος, με τον οποίο η παγκόσμια κοινωνία θ’ αντιμετωπίσει το πρόβλημα της ανομίας, θα επηρεάσει σημαντικά τόσο τη δομή της μελλοντικής παγκόσμιας τάξης όσο και τον χαρακτήρα των μελλοντικών πολέμων.

Είτε ως μίμηση της Δύσης είτε ως παραδοσιολατρική άρνηση της, ο σημερινός εθνικισμός, ο όποιος θέλει, και αναγκάζεται, να συμμετάσχει στο πλανητικό γίγνεσθαι, ακολουθεί από διάφορους ευθείς και πλάγιους δρόμους τη μαζικοδημοκρατική λογική κι έχει σε τελευταία ανάλυση μαζικοδημοκρατικούς σκοπούς.

Κατ’ αρχάς θα πρέπει να τονίσουμε πως το μεταναστευτικό ζήτημα στην Ελλάδα, μια χώρα που βρίσκεται στα σύνορα Ανατολής και Δύσης και απειλείται από μία ισλαμική αναθεωρητική δύναμη, όπως η Τουρκία, δεν αποτελεί, δυστυχώς, απλά ανθρωπιστικό ζήτημα, σα να επρόκειτο για τη Γαλλία ή την… Ουγγαρία.

Δεν πρόλαβε καλά-καλά να τελειώσει ο Ψυχρός Πόλεμος και ήδη πολλαπλασιάζονται οι φωνές πού προειδοποιούν σε δραματικούς τόνους για τη διαγραφόμενη διεθνή αταξία, έτσι ώστε θα νόμιζε κανείς ότι πριν λίγο ακόμη στον κόσμο κυριαρχούσε η τάξη και η αρμονία.

Επί αιώνες η Εξουσία και ο Πλούτος, μολονότι συνδεδεμένα, διακρίνονταν. Σήμερα, φαίνεται πως ο Πλούτος επιβάλλεται στην Εξουσία, γεγονός που δείχνει πόσο το άμεσο, το ακαριαίο, το αδιαμεσολάβητο ρυθμίζουν τις τύχες του κόσμου.

Και μόνον ως κράτος μπορεί ένα μικρό έθνος να μιλήσει ως ίσος προς ίσον μ’ ένα μεγάλο έθνος, εφ’ όσον τόσο το μικρό όσο και το μεγάλο έθνος αποτελούν, το καθένα για τον εαυτό του, ένα κράτος.

Η μέριμνα για τη διασφάλιση των παραδοσιακών μέσων πολιτικής ισχύος αναμιγνύεται λοιπόν διαρκώς περισσότερο με τη μέριμνα για τη διασφάλιση των οικονομικών τους προϋποθέσεων από την άποψη αύτη, η πολιτική συγχωνεύεται με την οικονομία στον βαθμό που η οικονομία είναι σε θέση να περάσει χωρίς ουσιαστικούς διαφορισμούς από μη στρατιωτικές σε στρατιωτικές λειτουργίες.

Οι πατριαρχικές-παραδοσιακές μορφές κοινωνικής οργάνωσης είχαν τη δυνατότητα να λειτουργήσουν μονάχα με περιορισμένο αριθμό ατόμων· το ευσύνοπτο κι ελέγξιμο μέγεθος της ομάδας ήταν όρος της ύπαρξης τους, ο οποίος εκλείπει όταν οι άνθρωποι έχουν πολλαπλασιασθεί τόσο, ώστε δεν είναι πια δυνατό να στριμωχτούν μέσα στα στενά όρια των παραδεδομένων θεσμών.

Το ιμπεριαλιστικό σύστημα έθεσε σε κίνηση μια διαδικασία μαζοποίησης σε διεθνές επίπεδο, όπως ακριβώς και ο βιομηχανικός καπιταλισμός προώθησε αναγκαστικά τη μαζοποίηση μέσα στο εκάστοτε εθνικό πλαίσιο.

Μια περιγραφή της σημερινής κατάστασης, η οποία θα ήθελε να προσανατολισθεί προς το μέλλον και συνάμα να υποκαταστήσει την αχάριστη προσπάθεια της πρόβλεψης συμβάντων, οφείλει να εξάρει εκείνες τις απόψεις των καίριων ιστορικών παραγόντων, στις οποίες αποδίδει δυναμική ικανή να διαμορφώσει γεγονότα.

Η ιδέα εφαρμογής του συμμετοχικού προϋπολογισμού είναι απλή. Αρχικά οι κάτοικοι παρουσιάζουν προς συζήτηση ιδέες και έργα που πιστεύουν ότι θα ωφελήσουν την κοινότητά τους.

Με την έλξη, τη λατρεία των πραγμάτων και τη σκλαβιά τους όλοι βρίσκουμε τον μπελά μας. Εκ παραδόσεως, όλα τα οχληρά κουσούρια τα ανακαλύπτουμε πρώτα στους γύρω μας. Τι έχει πάθει ο Μάκης με το αυτοκίνητό του και το προσέχει σαν νεογέννητο;

Η αριστοτελική αντίληψη της υπευθυνότητας και του κύρους των πολιτών, που τους καθιστά ικανούς κριτές των δραματικών αγώνων χωρίς τη βοήθεια των ειδικών επαϊόντων (άποψη που εξόργιζε τον Πλάτωνα), όπως χαράζεται στα «Πολιτικά», φαίνεται να υπονομεύεται πλήρως παρουσιάζοντας ανθρώπους που δεν είναι ικανοί ούτε να αναθρέψουν τα παιδιά τους.

Μοναδική περίπτωση χώρας, η οποία τόλμησε να σηκώσει κόκκινη σημαία στα χωρικά ύδατα της Αμερικής, η Κούβα, δεδομένου ότι κάθε επαναστατημένος λαός δημιουργεί ή νέμεται κάποιους μύθους, δεν θα μπορούσε να ζήσει χωρίς ήρωες.

Η Αθήνα συγκροτήθηκε κυριολεκτικά αποστερώντας την υπόλοιπη Ελλάδα από μεγάλο μέρος του πληθυσμού της. Οι άνθρωποι που συνέρρευσαν για μια καλύτερη ζωή στην πρωτεύουσα, διωγμένοι από τα χωριά τους λόγω της εγκατάλειψης αυτών από το κράτος, έφεραν μαζί τους τις επί μέρους ταυτότητες των περιοχών τους.

Η Γαλλική σωστά ειπώθηκε μόνο κοινωνική (και όχι εθνικοκοινωνική), γιατί ο Ελλαδικός λαός προ πολλού ήταν έθνος, ενώ οι Γάλλοι μόνο μετά την Επανάσταση τους έθνος γίνηκαν. Πριν δεν είχαν τέτοια συνείδηση δική τους

Οι άντρες, γιατί η πλειοψηφία των αντρών βουλευτών ψηφίζει αυτές τις ανοησίες, θα έπρεπε να σέβονται περισσότερο τις γυναίκες. Όχι σαν μειονεκτικά ζωντόβολα, που δεν είναι. Αλλά, σαν ισάξιες συντρόφους, συναδέρφους, μανάδες και συζύγους. Κυρίως στην καθημερινή τους ζωή.

Η στροφή της αγγλικής εξωτερικής πολιτικής απέναντι στην οθωμανική αυτοκρατορία και τη Ρωσία είχε εν τέλει θετικό αποτέλεσμα για τον ηρωικό αγώνα των Ελλήνων· στους υποστηρικτές της ελληνικής ανεξαρτησίας προστέθηκαν τώρα και όσοι περίμεναν να πάρουν πίσω τα χρήματά τους ή να κερδοσκοπήσουν με τα ελληνικά χρεόγραφα.

Το μέγα χαρακτηριστικό της εγχώριας πολιτικής είναι ότι η αλήθεια λέγεται -και μάλιστα με κεφαλαία- μόνο όταν καταγγέλλονται τα εγκληματικά λάθη του αντιπάλου. Όπερ σημαίνει ότι καμιά παράταξη δεν πολιτεύεται – απλώς αντιπολιτεύεται.

H κρίση στην Ελλάδα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι πολυδιάστατη, είναι κρίση οικονομική, πολιτική, κοινωνική και κρίση αξιών.

Από της ιδρύσεως του το ελληνικό κράτος είχε τα οικονομικά του σε χαώδη κατάσταση. Ήδη από τα 1827 το επαναστατημένο έθνος των Ελλήνων είχε χρεοκοπήσει, αδυνατώντας να αποπληρώσει τα ληστρικά δάνεια της ανεξαρτησίας ύψους 2,8 εκ. λιρών.

Μετά την μάχη του Μαραθώνα το 490 π.Χ., ενώ πολλοί Αθηναίοι πίστευαν πως απαλλάχθηκαν από την περσική απειλή, ο Θεμιστοκλής θα προβλέψει ότι οι Πέρσες θα επανέλθουν και πως τελικά ο αγώνας θα κρινόταν στη θάλασσα.

Άραγε μετά τη δολοφονία του Καίσαρα, ο Οκτάβιος, υιοθετημένος γιος και κληρονόμος του, θα τον διαδεχθεί με τη συμφωνία της Συγκλήτου; Ή μήπως ο Αντώνιος, παλιός φίλος και υποστηρικτής του Καίσαρα, σύμμαχος τώρα της Κλεοπάτρας, θα γίνει ο κυρίαρχος της Αυτοκρατορίας;

Εκείνοι οι φυτευτές, είχαν όραμα: ήθελαν την προαγωγή, επεδίωκαν την προοπτική, που θα πραγματωνόταν μέσα από την αναγέννηση της ελληνικής φύσης.

Η έξοδος από την ποιμενική ζωή και η είσοδος σε ευρύτερους οικισμούς γέννησε την πόλη όχι απλώς ως συγκρότημα πολλών οικισμών, αλλά σαν κοιτίδα της ζωής – περίπου σαν έργο τέχνης.

                Η αποτυχία της Ανγκελα Μέρκελ ως Ηγέτιδος της Ευρώπης Γράφει ο Γεώργιος Εμ. Δημητράκης Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι με τις επικείμενες Ευρωεκλογές εντείνονται οι όρκοι πίστης εις την ευρωπαϊκή ιδέα, ενώ παράλληλα διατυπώνονται πολλές ενδείξεις διάβρωσης του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Παρά […]

Ο φιλόλογος Φάνης Κακριδής έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 86 ετών, κατέχοντας θέση ομότιμου καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων· ο Φάνης Κακριδής ήταν γιος του επίσης σπουδαίου κλασικιστή Ιωάννη Κακριδή.

Γουρούνια, κόκορες, ισοβίτες, καλοί λύκοι, στριμμένες προβατίνες (και, υποθέτω, αμαρτωλές Κοκκινοσκουφίτσες), θεοί, προφήτες και άγγελοι, δύστροπα πουλάκια και ερωτομανείς γάτες· όλες οι υπέροχες ανατροπές που μας θύμιζαν, ξανά και ξανά, ότι δεν ήμασταν μόνοι κι ότι ο κόσμος δεν περπατούσε ανάποδα.

Κάποτε δονούσε την χώρα το σύνθημα: «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες». Μετά από τρεις δεκαετίες ο γιος αυτού που πρώτος το διακήρυξε, έκανε τις πρώτες κινήσεις προς την άμεση οικονομική υποτέλεια.

Ό,τι επήρατε με το μαχαίρι, το επήρατε. Τελείωσε. Αλλά, την ιστορία από τα χώματα που πατάτε εδώ και λίγα χρόνια θα τη σέβεστε. Και την αρχαία γλώσσα όπου μιλιέται ακόμα εκεί που πατάτε θα τη σέβεστε.

Ο οιοσδήποτε διαβάτης που με προσπερνά στον δρόμο είναι «κοντά μου», αντίθετα ο φευγάτος φίλος είναι μακριά «μου» – έτσι σκέφτεται ο κοινός νους. Και όμως, ισχύει το αντίθετο.

Ο καλύτερος τρόπος για να κατανοήσουμε μία φιλοσοφία μέσα από το πρίσμα της ιστορίας των ιδεών είναι, επομένως, να καθορίσουμε με σαφήνεια τον αντίπαλο της και να σταθμίσουμε τι πρέπει και τι θέλει να αποδείξει, για να θέσει αυτόν τον αντίπαλο εκτός μάχης.

Όπως όλα τα ψέματα, έτσι και αυτά που συκοφαντούν την υδρογονοκίνηση ‘έχουν κοντά ποδάρια’ και γι’ αυτό δεν μπορούν να προλάβουν την ορμητική επανάσταση του υδρογόνου και την επιστημονικά έγκυρη γνώση που την πυροδοτεί.

Αντί να δεχθούμε ότι είμαστε μέτριοι που πετύχαμε, προτιμάμε να νιώθουμε μεγάλοι που δεν μας άφησαν να επιτύχουμε.

Όταν βεβαιώνουμε κάποιον για την ειλικρίνεια ή για την ανιδιοτέλειά μας, τι άλλο κάνουμε από το να παρουσιάζουμε καταφατικά κάτι που δεν ισχύει;

Το αναπόδραστο πρόβλημα της κατανομής εξαναγκάζει κάθε υποκείμενο της διεθνούς σκηνής να σκέφτεται την αυτοσυντήρησή του – και η αυτοσυντήρηση συμπεριλαμβάνει την πολιτισμική ταυτότητα ως συμβολικό συνδετικό ιστό.

Ζήσης Μητλιάγκας Φιλόλογος πρ. Δήμαρχος Σερρών Τα Οδωνυμικά της Χρυσούπολης του Θεοφάνη Γεωργιάδη «Μοναδική Ιστορική Ανθρωπογεωγραφία» Πριν λίγο καιρό έφτασε στα χέρια μου ένα υπέροχο γραπτό πόνημα, ως δώρο από τον εξαίρετο Φάνη Γεωργιάδη, Δάσκαλο με κεφαλαία και επί πλέον δικό […]

Και τα δύο στοιχεία, από τη μια μεριά η αυθόρμητη κι απλοϊκή χαρά της ζωής κι από την άλλη ο αυστηρά προγραμματισμένος, φλεγματικός αυτοέλεγχος κι η συμβατική ηθική συμπεριφορά, συνδυάζονται ακόμα και σήμερα για να αποτελέσουν τον αγγλικό εθνικό χαρακτήρα.

Ακόμα κι οι εύποροι άνθρωποι δεν πρέπει να τρώνε χωρίς να εργάζονται, γιατί έστω κι αν δεν χρειάζεται να δουλεύουν για να καλύπτουν τις ανάγκες τους, πρόκειται για εντολή του θεού, την οποία οφείλουν να τηρούν όπως οι φτωχοί.

Επειδή η οργή που έρχεται από τα κάτω (υποστηρίζεται, οφείλω να πω και πάλι, από το 75% του πληθυσμού και ως εκ τούτου είναι λογικό να στοχοποιείται από το 95% των μαντρόσκυλων των μέσων ενημέρωσης), δεν θα υποχωρήσει, μόνο και μόνο επειδή οι άνθρωποι έχουν βαρεθεί και δεν θέλουν να έχουν καμία σχέση.

«Προσεκτικά απαιτείται να είναι τα βήματα της Ελλάδας έναντι της Τουρκικής προκλητικότητας» αναφέρει μεταξύ άλλων στον 98.4 ο καθηγητής Ιωάννης Μάζης.

ΖΗΤΑΜΕ · Την υποστήριξη του ‘Έλληνα πολίτη για ένα νέο αθλητικό νομοσχέδιο που θα υπηρετεί την υγεία, παιδεία και ποιότητα ζωής των κατοίκων της χώρας που γέννησε τον Ολυμπισμό.

Ποιος χαϊδεύει όλο το μπάχαλο και το δήθεν αναρχοαυτόνομο μπουλούκι, που συνθηματολογεί ενάντια στη Δημοκρατία, καταγγέλλοντάς την σαν φασιστική, με συνθήματα στους δρόμους, στα σχολεία, σε καταλήψεις, με ντου στα πανεπιστήμια και με καταδίκη του κοινοβουλευτισμού;

Αυτιστικοί Γράφει ο Γιώργος Σκούρτης Κάποτε είχα προκαλέσει τη μάνα μου να μου αφηγηθεί τη ζωή της, μπας κι έβγαζα κάνα βιβλίο! Μου είχε πει, κατά λέξη, αυτά: «Ε, παιδάκι μου, ο πατέρας σου, εσείς τα παιδιά, η φτώχεια, οι […]

Ενώ στο πρόσωπο του άλλου πρέπει να αναγνωρίζω τον καλό εαυτό μου και να εμπνέομαι την επιθυμία να του μοιάσω, τα πράγματα ρέπουν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ο άλλος μου θυμίζει τα αποθέματα οργής και καταστροφικότητας που κεφαλοποιώ μέσα μου.

Σή­με­ρα, η πραγ­μα­τι­κή αμ­φι­σβή­τη­ση εί­ναι η αμ­φι­σβή­τη­ση της Νέ­ας Τά­ξης. Εί­ναι η αμ­φι­σβή­τη­ση του κό­σμου των δια­συν­δε­δε­μέ­νων χρη­μα­τι­στη­ρί­ων, των γιά­πη­δων που δεν έ­χουν γλώσ­σα, τό­πο, λα­ό. Εί­ναι η αμ­φι­σβή­τη­ση ε­κεί­νων που με­τέ­βα­λαν τα πα­λιά συν­θή­μα­τα του Πο­λυ­τε­χνεί­ου σε ό­χη­μα α­νά­δει­ξης και κυ­ριαρ­χί­ας.

Δίχως εκείνο τάσβεστο το πάθος που έβραζε μέσα μας στον τόπο του πεθαμένου μας πατριωτισμού, η Ρωμιοσύνη θα ήτανε φραγκοφαγωμένη χρόνια πριν να την αρπάξουν οι Τούρκοι.

Στο ίδιο έργο θεατές! Βρώμικο 1989: Μητσοτάκης – Φλωράκης στο ειδ. Δικαστήριο τον Ανδρέα Παπανδρέου 2018-2019 (στις μέρες μας): Τσίπρας – Καμμένος και τα εξαπτέρυγα του Ολέθριου Κώστα Καραμανλή (2004 – 2009) (Παπαγγελόπουλος, κ.α) στοχοποιούν τον Κώστα Σημίτη και μάλιστα με μαρτυρίες τύπου […]