Σ’ όλη σχεδόν τη Μεταπολίτευση, μας έλεγαν ότι οι Τούρκοι είναι και ήταν καλά παιδιά, ντερβίσηδες και καραμπουζουκλήδες, ότι εμείς φταίγαμε που εξεγερθήκαμε το ’21, κι ότι περνούσαμε μια χαρά στην Τουρκοκρατία, χαϊρλίδικα. Οτι εμείς οι Έλληνες φταίμε για όλα, ακόμα και για το ότι υπάρχουμε και αναπνέουμε. Πως στην Σμύρνη δεν έγινε παρά ένας απλός συνωστισμός με μπόλικο κολλητήρι, ότι Γενοκτονία των Ποντίων δεν υπήρξε ποτέ, ούτε των Αρμενίων. Πως έπρεπε όταν μπήκαμε στην Τριπολιτσά, μετά από αιώνες σφαγών των Ελλήνων, εξανδραποδισμών, γενιτσαρισμών και άπειρων εγκλημάτων και σκότους επί τέσσερις αιώνες, να τους μιλάμε στον πληθυντικό και να τους λέμε υποκλινέστατα μπουγιουρούμ εφέντη μ’. Οτι ο Κολοκοτρώνης ήταν αδερφή και πιθανώς ο Καραϊσκάκης να είχε στάχτες στο πέτο. Να μην μιλάμε περί μπούρκας γιατί η Μπουμπουλίνα σε κάποιον πίνακα ζωγραφικής φορούσε τσεμπέρι κι ότι στο Ζάλογγο οι γυναίκες σάλταραν κατά λάθος, σκοτώθηκαν κάνοντας ακραία σπορ, ή ότι έπεσαν στον γκρεμό απλώς λόγω του άθλιου νόμου της βαρύτητας.
Σ’ όλη σχεδόν τη Μεταπολίτευση, μας έλεγαν ότι οι Τούρκοι είναι και ήταν καλά παιδιά, ντερβίσηδες και καραμπουζουκλήδες, ότι εμείς φταίγαμε που εξεγερθήκαμε το ’21, κι ότι περνούσαμε μια χαρά στην Τουρκοκρατία, χαϊρλίδικα.
Και είχαν κολλήσει με εμμονή στο ότι δεν υπήρξε κρυφό σχολειό, ούτε Αρκάδι, ούτε Κούγκι, και έπρεπε οι ημιδιανοούμενοι να προσαρμόζονται σε αυτό το μοτίβο μήπως και φανούν μη επαρκώς προοδευτικοί, να απολογούνται στη διάχυτη, λευκή, αριστερή τρομοκρατία συνέχεια και δουλοπρεπώς. Να αναμασούν διαρκώς ανθελληνικά κλισέ, αρνούμενοι την οποιαδήποτε μελέτη των πρωταρχικών πηγών – άσε, εκείνος ο καημένος ο Παλαιών Πατρών που αναδρομικά, ύστερα από εκατόν πενήντα χρόνια τράβηξε περισσότερα από όσα είχε τραβήξει επί Τουρκοκρατίας. Ακόμα λίγο και θα τον έμπλεκαν με τη Novartis και με κανένα τροχήλατο μανουάλι-πεσκέσι απ’ την εταιρεία.
Πολλοί ντρέπονταν να γράψουν (είπαμε: η απολογία στη λευκή τρομοκρατία) ότι έξι μεραρχίες ελλήνων φαντάρων και τσολιάδες πολιόρκησαν και απελευθέρωσαν τη Θεσσαλονίκη μετά τη νίκη τους επί των Τούρκων στη Μάχη των Γιαννιτσών – όχι: δεν γράφανε «απελευθέρωση». Ντρέπονταν, μην τους επικρίνουν. Γράφανε ψοφοδεώς «ενσωμάτωση». Δηλαδή δεν σκοτώθηκαν χιλιάδες ηρωικά Ελληνάκια στις μάχες, παρά οι Τούρκοι μάς χάρισαν τη Θεσσαλονίκη, έτσι, μπερεκέτ, από γενναιοδωρία, και εμείς την πήραμε και την κοτσάραμε, την βιδώσαμε, την ενσωματώσαμε απλώς κι αμαχητί. Λες και κάναμε ανταλλαγή προϊόντων. Σε τέτοιο σημείο είχαν φτάσει κι επιβάλει τη στρέβλωση σε κάποιους παντοτινά απολογούμενους χωρίς λόγο ώστε να ντρέπονται να πούνε το αυτονόητο και το δικαιωματικό: ότι η Θεσσαλονίκη, με βάση οποιονδήποτε νόμο του πολέμου, απελευθερώθηκε ύστερα από σφοδρές μάχες και πολιορκία. Ούτε καν αυτό τολμούσαν να γράψουν. Το θεωρούσαν «εθνικιστικό». Όπως και τη Μάχη του Μαραθώνα. Μήπως ο Ελύτης δεν είναι εθνικιστής που έγραψε: «Κι ένα φύλλωμα λέξεων θα σε ντύσει, ελληνικά να μοιάζεις αήττητη». Αυτό το «ελληνικά» τι το ‘θελε; Δεν είναι εθνικιστικό;
Και τώρα τι γίνεται με τους Τούρκους; Θα έλεγα ότι καλό είναι να μην γράφουμε ότι απειλούν τα νησιά του Αιγαίου, για να μην μας πούνε κι εμάς κάποιοι ότι είμαστε «νασιοναλιστές» και στάξει η ουρά του γαϊδάρου. Όχι, ο Ερντογάν είναι καλό παιδί, είναι το απαύγασμα της δημοκρατίας, δεν θέλει να καταλάβει τη Θράκη και τα Ιμια, δεν απειλεί με σύγκρουση τα γεωτρύπανα στην Κύπρο, δεν απειλεί την ΑΟΖ, δεν εισβάλλει στην Αφρίν και είναι Καφρίν όσοι τα λένε αυτά. Οσοι τα λένε αυτά είναι «υπερπατριώτες» – άλλος καινούργιος, ωραίος όρος στο οπλοστάσιο. Διότι υπάρχει μια δοσολογία του ορθού πατριωτισμού, δεν ξέρω πόσα κιλά και πόσα γραμμάρια ακριβώς που μόνο αυτοί την ξέρουν, αποκλειστικά. Έχουν την πλάστιγγα, τον ρωμαϊκό ζυγό ακριβείας ή κάποια μεζούρα και σε μετρούν αν ξεφεύγεις δώθε-κείθε κανένα μισό γραμμάριο ή πόντο πατριωτισμού, οπότε βγάζουν και τον ανάλογο χαρακτηρισμό. Το μέγεθος. Είσαι medium, large ή small πατριώτης;
Πάλι τα ίδια και τα ίδια, θα πεις, φίλε. Βαρεθήκαμε. Αλλά το κακό είναι ότι η άθλια πραγματικότητα επιμένει: Τι δουλειά έχει λοιπόν ο Ερντογάν στο Καστελλόριζο; Εντάξει, είναι δημοκράτης, είναι ο ορισμός της δημοκρατίας, είναι τσαχπίνης και τσοκ γκιουζέλ, οι Τούρκοι είναι αδέρφια μας, όπως λέει ο κυρ Γιάννης, αρκαντάς, και θέλουν το Αιγαίο από αδερφική αγάπη. Μας αγαπούν όπως θα το έκανε μόνο η Χούλια Κότσγιγιτ. Ρωτήστε και τη Ρεπούση, που ξέρει καλύτερα. Ψάξτε τον Κορδάτο και τον Ψυρούκη – όλοι λένε πως εμείς φταίμε για όλα. Ότι εμείς δεν ανταποκρινόμαστε στην αγάπη τους. Και για τις παραβιάσεις των Τούρκων στο Αιγαίο, και για το σούβλισμα του Αθανασίου Διάκου φταίμε εμείς – άσε που μάλλον το σούβλισμα δεν έγινε ποτέ, αυτά είναι κατασκευές του αντιδραστικού Τύπου και της CIA.
Πολλοί ντρέπονταν να γράψουν (είπαμε: η απολογία στη λευκή τρομοκρατία) ότι έξι μεραρχίες ελλήνων φαντάρων και τσολιάδες πολιόρκησαν και απελευθέρωσαν τη Θεσσαλονίκη μετά τη νίκη τους επί των Τούρκων στη Μάχη των Γιαννιτσών – όχι: δεν γράφανε «απελευθέρωση». Ντρέπονταν, μην τους επικρίνουν. Γράφανε ψοφοδεώς «ενσωμάτωση». Δηλαδή δεν σκοτώθηκαν χιλιάδες ηρωικά Ελληνάκια στις μάχες, παρά οι Τούρκοι μάς χάρισαν τη Θεσσαλονίκη, έτσι, μπερεκέτ, από γενναιοδωρία, και εμείς την πήραμε και την κοτσάραμε, την βιδώσαμε, την ενσωματώσαμε απλώς κι αμαχητί. Λες και κάναμε ανταλλαγή προϊόντων.
Αυτό βέβαια θα το έλεγαν μέχρι πριν το 2015, διότι τώρα άλλαξαν οι καιροί και η CIA είναι αίφνης καλή, όπως είναι καλό και το FBI, του οποίου ζητούν τη συνδρομή. Τώρα το FBI είναι αξιοσέβαστο και ό,τι λέει είναι νόμος. Επαψε να είναι ιμπεριαλιστικό, αντιδραστικό, και ξαφνικά έγινε σαν την KGB που επί δεκαετίες ήταν καλή και σε έστελνε σε ουμανιστικά γκουλάγκ και στην ωραιοτάτη και γραφική Κολιμά. Κι ακαρτέρει κι ακαρτέρει το ωραίο Τσερνομπίλ, ήρθε τέλος ο Κιλ Μπιλ – ου γαρ οίδασι τι πηδούσι. Μιλάμε για κανονική παράνοια.
Εξάλλου, όπως λένε και οι κυβερνητικοί, τι δουλειά έχουμε εμείς με το Αιγαίο και με όλα αυτά; Πρόκειται για σύνορα της Ευρώπης, ας φροντίσει αυτή για την άμυνά της – της Ευρώπης που απεχθάνονται και κατά περίπτωση εγκαλούν. Διότι τα καλά του Γιώργη τα θέλουμε, τον Γιώργη δεν τόνε θέλουμε.
Εξάλλου, αν μας σφάξουν οι Τούρκοι, θ’ αγιάσουμε. Λίγο το ‘χεις;
7 Ιανουαρίου 2017 Οι Έλληνες του Ομήρου (1) Στον Όμηρο βρίσκουμε την απόδειξη για τα προηγούμενα: «…μολονότι έζησε πολύ ύστερον και από τα Τρωικά, πουθενά δεν ονόμασε με το όνομα αυτό όλους, ούτε άλλους εκτός εκείνων που ακολούθησαν […]
22 Νοεμβρίου 2013 Όλα είναι δρόμος (ολόκληρη η ταινία – 1998) (0) Όλα είναι δρόμος (ολόκληρη η ταινία - 1998)
Υπόθεση:
Τρία διαφορετικά επεισόδια αφηγούνται τον τρόπο με τον οποίο αντιδρούν τρεις άντρες, στο πλέον κρίσιμο σημείο της ζωής τους. […]
4 Ιουνίου 2013 Τα οικονομικά δεδομένα της αναταραχής στην Τουρκία (0) Τα οικονομικά δεδομένα της αναταραχής στην Τουρκία
Γράφεο ο Κώστας Ράπτης*
Η κοινωνικο-πολιτική αναταραχή στην Τουρκία δεν μπορούσε να έρθει σε πιο ευαίσθητη συγκυρία σε ό,τι αφορά την […]
7 Ιουνίου 2013 Η Τουρκία, ο συριακός εμφύλιος και οι Κούρδοι (0) Η Τουρκία, ο συριακός εμφύλιος και οι Κούρδοι
Γράφει ο Σταύρος Λυγερός*
Για μια ακόμα φορά θα ασχοληθούμε με τα συμβαίνοντα στη Συρία, αφού οι όποιες εξελίξεις εκεί, είναι […]
7 Ιανουαρίου 2018 Μάριος Πλωρίτης: ΟΙ «ΜΟΥΡΑΪΛΗΔΕΣ» ΚΑΙ ΟΙ «ΜΠΟΥΝΤΑΛΑΔΕΣ» (0) Απαράδεκτο είναι, μ' ένα λόγο, το «σφάξε με, αγά μου, ν' αγιάσω» προς όλες τις κατευθύνσεις. Πολύ περισσότερο, όταν έχουν προηγηθεί αμέτρητες σφαγές απ' τους αγάδες και όταν είναι βέβαιο […]
25 Οκτωβρίου 2014 Τι επιδιώκει η Άγκυρα στο Αιγαίο (0) Η τουρκική πλευρά γνωρίζει εξίσου καλά όσο και κάθε άλλος τη βασική αρχή της στρατηγικής: πρωταρχικός σκοπός του πολέμου δεν είναι η κατάληψη εδαφών αλλά η συντριβή των εχθρικών ενόπλων […]
2 Οκτωβρίου 2016 Τζορτζ Χόρτον: Η κατάρα της Ασίας (0) Μια διήγηση για τη συστηματική εξόντωση των Χριστιανικών πληθυσμών απ' τους Μωαμεθανούς και για την ενοχή ορισμένων Μεγάλων Δυνάμεων, μαζί με την αληθινή ιστορία της πυρπολήσεως της […]
12 Ιανουαρίου 2017 Η εκχώρηση της Κύπρου θανάσιμο πλήγμα για τον ελληνισμό (3) Ίσως για πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια η γεωπολιτική πραγματικότητα δεν μοιάζει απελπιστική για μας. Ο ισλαμικός κόσμος έχει εισέλθει σε μια μακρά περίοδο αντιπαραθέσεων και […]
15 Ιανουαρίου 2017 Κυπριακό – Υφιστάμενες Συνθήκες Εγγυήσεως και Συμμαχίας (1) Οι διεθνείς Συνθήκες δεν καταργούνται ούτε τροποποιούνται μονομερώς. Βασικά, καταργούνται ή τροποποιούνται μόνο με τη συναίνεση όλων των συμβαλλομένων μερών ή με πόλεμο. Αν λοιπόν κάποιο […]
4 Οκτωβρίου 2016 Ο Ερντογάν αμφισβητεί τη Λωζάννη (1) Σε αυτή τη φάση μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι ο Ερντογάν, χρησιμοποιώντας ως μοναδικό κριτήριο τη γεωγραφική γειτνίαση προς την Τουρκία, θεωρεί αδικία την εκχώρηση της κυριαρχίας των […]
16 Ιανουαρίου 2017 Προβληματισμοί για το Κυπριακό (2) Νοουμένου ότι η κυβέρνηση θα συμφωνήσει με την άλλη πλευρά σε ένα τελικό σχέδιο λύσης, το οποίο θα φέρει για έγκριση σε δημοψήφισμα, αυτό που κυρίως και επί της ουσίας με ενδιαφέρει και θα […]
29 Σεπτεμβρίου 2016 Ο Erdogan αμφισβητεί τη Συνθήκη της Λωζάνης και θέτει ρητά θέμα συνόρων (1) «Η Συνθήκη της Λωζάννης και όλο το Διεθνές Δίκαιο είναι όντως μία πραγματικότητα στον πολιτισμένο κόσμο την οποία κανείς, ούτε η Άγκυρα, μπορεί να αγνοήσει και όλοι οφείλουν να σέβονται. […]
27 Μαρτίου 2018 Δομικές αλλαγές στο τρίγωνο Ελλάδα-ΗΠΑ-Τουρκία (0) Σήμερα, η Τουρκία έχει εμπλακεί στρατιωτικά στη Συρία, ευρισκόμενη αντιμέτωπη με τον εφιάλτη της: τη γεωπολιτική ανάδυση του κουρδικού παράγοντα, ο οποίος, παρά την πρόσφατη απώλεια του […]
Χρησιμοποιούμε cookies για την εξατομίκευση περιεχομένου και διαφημίσεων, την παροχή λειτουργιών κοινωνικών μέσων και την ανάλυση της επισκεψιμότητας μας.
Εφόσον συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε την ιστοσελίδα μας, συναινείτε στη χρήση των cookies μας. Αποδοχή και κλείσιμο.
Πρόσφατα σχόλια