«Πριν από μερικούς μήνες οι κλητήρες ήρθαν να μου πουν ότι μας έλειπε το χαρτί υγείας. Είπα ν’ αγοράσουν.»

Σκεπτικισμός είναι γενικά η αμφιβολία για τη δυνατότητα και το κύρος της γνώσης, αλλά ως ιδιαίτερο φιλοσοφικό ρεύμα ξεκίνησε στους αλεξανδρινούς χρόνους.

Ο Παύλος Καρολίδης (1849 – 1930) ήταν Έλληνας ιστορικός, πολιτικός και καθηγητής πανεπιστημίου. Το κείμενο που δημοσιεύουμε στη συνέχεια είναι από το βιβλίο του «Εγχειρίδιον βυζαντινής ιστορίας. Μετά των κυριωτάτων κεφαλαίων της λοιπής μεσαιωνικής ιστορίας.», το οποίο κυκλοφόρησε το 1908 από τις εκδόσεις […]

Σ’ αυτή την περίοδο ο άνθρωπος ζήτησε από τη φιλοσοφία κυρίως δυο πράγματα: να του παρασταθεί στον προβληματισμό του γύρω από την πράξη και τις ανάγκες της ζωής και να του αποκαταστήσει την ψυχική γαλήνη.

Ώστε η πρώτη συνάντησις μεταξύ των Ελλήνων και των Τούρκων, ών οι μωαμεθανοί απόγονοι 900 περίπου έτη μετά την συνάντησιν ταύτην έμελλον να καταλύσωσι το Ελληνικόν κράτος, υπήρξε φιλική και συμμαχική και διετέλεσε τοιαύτη επί ικανόν έτι χρόνον.

Αλλ’ οι ισχυρισμοί ούτοι του μισέλληνος Γερμανού μετά τον μέγαν πάταγον, όν ήγειραν εν τοις μισελληνικοίς κύκλοις της Ευρώπης, ανηρέθησαν επιστημονικώτατα και απεδείχθησαν πλημμελέσταται υπό των πλείστων σοφών της Ευρώπης, ιδίως υπό των μεγάλων Γερμανών ιστορικών I. Zinkeisen, Hopf, Gerbinus και Hertzberg.

«…τα βάσανα του Βαν Γκογκ – αυτά είναι το αληθινό δράμα του ανθρώπου! Όλα τ’ άλλα είναι ψέματα.»

Πας μουσλίμ ή μουσουλμάνος πρέπει κατά τον Μωάμεθ να εργάζηται διηνεκώς υπέρ του θριάμβου του Ισλάμ, ουχί μόνον διά του λόγου, αλλά και δι’ έργου, ήτοι διά του ξίφους. Τούτο απαιτεί αυτή η σωτηρία του ανθρωπίνου γένους και η προς αυτό ευσπλαγχνία.

«Μέσα εκεί, μου είπαν μερικοί, υπήρχε ένα πουλί με ανθρώπινη φωνή που δίνει χρησμούς. Μπήκα μέσα κι είδα πολλά αξιοθαύμαστα πράγματα»

Η Ιστορίη έχει πασχίσει να τους χωρέσει όχι μόνο στο τέταρτο, μα και στα προηγούμενα βιβλία της. Το ίδιο το βιβλίο IV ορισμένες φορές αρκείται σε απλές αριθμητικές αναφορές για να δώσει μια ιδέα τσάτρα πάτρα για τη δυσκολία του εγχειρήματος.

Ο Ιουστινιανός Α’ ήτο ανήρ περίνους, μεγαλόνους και μεγαλεπήβολος, αρχικός και φιλόδοξος εν τη καλή σημασία του ονόματος· ήτο δε και πεπαιδευμένος ως νομικός, θεολόγος και αρχιτέκτων.

Η βασιλεία του Αναστασίου υπήρξε και εξωτερικώς ουχί λίαν ειρηνική ένεκα νέων βαρβαρικών επιδρομών, και εσωτερικώς λίαν ταραχώδης ένεκα των επιταθεισών θρησκευτικών ερίδων.