«Το ότι σας απευθύνομαι ως φίλο δεν είναι τυπικότητα»

Αν μελετήσουμε την πορεία του ελληνικού έθνους για την απελευθέρωσή του, από τον τουρκικό, πρωτευόντως, αλλά και τον φραγκικό ζυγό, από τον 18ο αιώνα και μετά, θα διαπιστώσουμε μια εκπληκτική και συνάμα τραγική συνθήκη. Οι δύο μεγάλες επαναστάσεις της Ευρώπης, η γαλλική και η ρωσική, είχαν αρνητικές συνέπειες για τις ελληνικές εθνικές διεκδικήσεις.

Είναι γεγονός ότι ο Στεργιάδης επέδειξε αυταρχική και αλαζονική συμπεριφορά. Χαρακτηριστική ήταν η φράση του: «κύριοι, έφερα μαζί μου διά να διοικήσω καλώς τον τόπον έναν βούρδουλα, τον οποίο δεν θα διστάσω να χρησιμοποιήσω σκληρώς και αδιακρίτως».

Ο Ξενοφώντας, τα Ελληνικά κα η Διπλωματία του Πολέμου

Ο άνθρωπος ως πολιτικό ον από τη φύση (όπως καταδεικνύει στο έργο του «Πολιτικά») είναι αδύνατο να βρει ευτυχία μακριά από τους άλλους ανθρώπους. Η συνύπαρξη αποτελεί γι’ αυτόν μοναδική λύση, αφού μόνο έτσι μπορεί να φτάσει στην ευτυχία.

Τα περισσότερα είναι εξαντλημένα

Κωνσταντίνος Δαβάκης: O «στρατηγός» της πρώτης ήττας του άξονα! “Έλληνας, Λάκωνας, στρατιωτικός, συνταγματάρχης πεζικού και ήρωας του ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940 ” Πολέμαρχος, καπετάνιος με καρδιά βουνό, αισιοδοξία τρελή, θάρρος απροσπέλαστο, διοικητής ασύγκριτος, χέρι δυνατό, θέληση αλύγιστη, ιδιοφυία στρατηγική, κάτοχος του […]

«η αγάπη σου με κάνει ταυτόχρονα τον ευτυχέστερο και τον δυστυχέστερο των ανδρών»

Και χτυπά πάλι τα χέρια του ο άντρας για το πήδημα, και, πρίν ακόμα πιότερο σου φανερωθεί ένας πόνος πλάι στην καρδιά σου που αδιάκοπα καλπάζει, το κάψιμο της σόλας ξεπερνά την πληγή του, κάνοντας ν’ αναβρύζουν γρήγορα απ’ τα μάτια σου δύο δάκρυα, κυνηγημένα απ’ το κορμί σου.

«Είμαι ακατάληπτος τώρα; Δεν ξέρω. Φαντάζομαι ναι. Δεν μπορώ να βρω την κοινή γλώσσα.»

Το νεοφιλελεύθερο δόγμα ακόμη προσπαθεί να πείσει για την αυτορρύθμιση της αγοράς και τον αυτόματο μηχανισμό ασφάλειας, που θα δώσει τη λύση σε όλες τις κρίσεις, χωρίς την ανάμειξη του κράτους.

Η αναβάθμιση των F-16 προέκυψε από το πουθενά, δεν υπήρξε αίτημα της Πολεμικής Αεροπορίας, δεν φαίνεται να εντάσσεται σε καμία στρατηγική αποτροπής και δεν αντέχει σε οποιαδήποτε ανάλυση κόστους – οφέλους.

Ο Αβραάμ Λίνκολν έλεγε: «μία κυβέρνηση μπορεί να κρύβει την δημοσιονομική της κατάσταση από τους πολλούς για λίγο, από λίγους για πολύ, αλλά δεν μπορεί να την κρύβει από όλους για πάντα. Και ότι ο καλύτερος τρόπος να προβλέψεις το μέλλον είναι να το δημιουργήσεις».

Αυτή ήταν η περίεργη κατάληξη της ιδιόμορφης Εταιρίας. Μια χούφτα από εμπειροπόλεμους τυχοδιώκτες από την απώτερη Δύση επέβαλε δυναμικά την πορεία της από την Κωνσταντινούπολη και τη Φιλαδέλφεια ως την Αθήνα και πέτυχε να ιδρύσει μια δική της ηγεμονία στην αρχαία και ένδοξη αυτή πόλη.

Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη

Βρισκόμαστε ακριβώς στη στιγμή που το Χρηματιστήριο μετατρέπεται σε καζίνο. Η παραγωγική διαδικασία δε σημαίνει απολύτως τίποτε, όπως και η φερεγγυότητα των εταιριών που μετοχοποιούνται. Αυτό που καθορίζει τα πάντα είναι οι φήμες που θα στρέψουν την ψυχολογία της μάζας προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση.

Μια πενταετία μετά από αυτή τη περίεργη συνάντηση, το κράτος του Αττίλα διαλύθηκε και είκοσι δύο χρόνια έπειτα καταλύθηκε και το δυτικό ρωμαϊκό κράτος από τους Γερμανούς μισθοφόρους της Ιταλίας. Η ρωμαϊκή ιδέα επέζησε στην ανατολή και σιγά – σιγά έμπαιναν οι βάσεις για τη βυζαντινοποίηση του ρωμαϊκού κράτους.

Δύο γράμματα του Τσε Γκεβάρα στα παιδιά του Το 1965 ο Τσε έφυγε από την Κούβα όπου ήταν Υπουργός Βιομηχανίας, για να οργανώσει νέα επαναστατικά κινήματα στο Κονγκό και μετά στη Βολιβία, χωρίς να σημειώσει επιτυχία στο σκοπό του. Πριν […]

Εύλογα απόρησε ο Σωκράτης. Γνώστης ο ίδιος των τεχνικών της γοητείας –οι Νεφέλες αφήνουν πολυάριθμες αιχμές εναντίον του ως προς αυτό το σημείο– ήξερε τους λόγους τους πραγματικούς που θα οδηγούσαν το φεγγάρι σ’ ένα καταγώγιον. Επρόκετο για πρακτική μαγείας ερωτικής.

«Τώρα, μια θέληση που σφυρηλάτησα με χαρά καλλιτέχνη θα στηρίξει κάποια αδύναμα πόδια και κάποια κατάκοπα πνευμόνια. Θα το κάνω.»

Σήμερα όλα έχουν έναν τόνο λιγότερο δραματικό, γιατί είμαστε πιο ώριμοι. Τα γεγονότα, όμως, επαναλαμβάνονται.

Αν ΕΙΝΑΙ, λοιπόν, ή ΓΙΝΕΙ με μια δήλωση στο Ληξιαρχείο, θα έχει αύριο το δικαίωμα ο πρώην άντρας να πάει στον ΣΕΓΑΣ και να ζητήσει να συμμετάσχει στη σφαιροβολία γυναικών. Θα μπορεί να μπαίνει στα αποδυτήρια και στις τουαλέτες των γυναικών και να κατουράει ή να κάνει μπανιστήρι, χωρίς να ρωτήσει κανείς τις γυναίκες αν συμφωνούν.

Συχνά η φιλοσοφία θεωρείται σαν σκέψη που δεν είναι τόσο κριτική ώστε να πλησιάζει την επιστήμη, ούτε τόσο ανορθόλογη που να πλησιάζει τη θρησκεία, και γι’ αυτό παρουσιάζεται σαν ένα ενδιάμεσο πεδίο, μια «νεκρή ζώνη», όπως έλεγε ο Ράσελ, ανάμεσα στη θρησκεία και στην επιστήμη, και γι’ αυτό εκτεθειμένη σε επιθέσεις και από τις δύο πλευρές.

Τα Αρχαία Στάγειρα βρίσκονται κοντά στην Ολυμπιάδα της Χαλκιδικής , πάνω σε μια όμορφη και δασωμένη χερσόνησο, στην οποία η ανασκαφική έρευνα ξεκίνησε το 1990 και διεκόπη το 1999.

Η φιλοσοφία είναι η επίμονη αναζήτηση της ετερότητας, αυτού του άλλου που η γνώση του μας επιτρέπει να αναγνωρίσουμε την ταυτότητά μας. Η φιλοσοφία είναι βασικά αρνητική σκέψη: καταστρέφει κάθε βεβαιότητα, κατακτά αυτό που είναι ξένο και κάνει προβληματικό αυτό που είναι οικείο.

Ο Κέινς απορεί «πώς ο κοινός νους, στην προσπάθειά του να αποδράσει από περίεργα συμπεράσματα, έχει αποκτήσει την τάση να προτιμά τις πλήρως “σπάταλες” μορφές δανειακής δαπάνης παρά τις μερικώς σπάταλες μορφές, οι οποίες, επειδή δεν είναι πλήρως σπάταλες, τείνουν να κρίνονται με αυστηρές “επιχειρηματικές” αρχές.

Καραβόσκαρα, Βαρκαλάδες, Περάματα, Σακολέβες, Τρεχαντήρια, Λίμπερτυ, Βάρκες αρμενίζουν σήμερα σε θάλασσες ελληνικές και ξένες, προερχόμενα από τα ξύλα των δασών της περιοχής που μετατράπηκαν σε αισθητικά αριστουργήματα και γερά σκαριά, χάρη στην τεχνογνωσία και το μεράκι άξιων μαστόρων.

Κι ὅμως πρέπει νὰ λογαριάσουμε κατὰ ποῦ προχωροῦμε,
ὄχι καθὼς ὁ πόνος μας τὸ θέλει καὶ τὰ πεινασμένα παιδιά μας
καὶ τὸ χάσμα τῆς πρόσκλησης τῶν συντρόφων ἀπὸ τὸν ἀντίπερα γιαλό•

Με λίγα λόγια, οι κατάλογοι της αρχαιότητας είχαν να κάνουν με πρόσωπα ‒μυθικά ή πραγματικά‒ που είχαν επιτελέσει έργα θαυμαστά και υπήρξαν, γι’ αυτό τον λόγο, αξιομνημόνευτα. Ήταν αυτά που οι άνθρωποι έπρεπε να θυμούνται. Και δεν είναι καθόλου παράξενο που, από ένα σημείο και πέρα, τέτοιοι ταξινομικοί πίνακες συντάσσονταν και για τις εταίρες.