«Το ότι σας απευθύνομαι ως φίλο δεν είναι τυπικότητα»

Αν μελετήσουμε την πορεία του ελληνικού έθνους για την απελευθέρωσή του, από τον τουρκικό, πρωτευόντως, αλλά και τον φραγκικό ζυγό, από τον 18ο αιώνα και μετά, θα διαπιστώσουμε μια εκπληκτική και συνάμα τραγική συνθήκη. Οι δύο μεγάλες επαναστάσεις της Ευρώπης, η γαλλική και η ρωσική, είχαν αρνητικές συνέπειες για τις ελληνικές εθνικές διεκδικήσεις.

Είναι γεγονός ότι ο Στεργιάδης επέδειξε αυταρχική και αλαζονική συμπεριφορά. Χαρακτηριστική ήταν η φράση του: «κύριοι, έφερα μαζί μου διά να διοικήσω καλώς τον τόπον έναν βούρδουλα, τον οποίο δεν θα διστάσω να χρησιμοποιήσω σκληρώς και αδιακρίτως».

Ο Ξενοφώντας, τα Ελληνικά κα η Διπλωματία του Πολέμου

Ο άνθρωπος ως πολιτικό ον από τη φύση (όπως καταδεικνύει στο έργο του «Πολιτικά») είναι αδύνατο να βρει ευτυχία μακριά από τους άλλους ανθρώπους. Η συνύπαρξη αποτελεί γι’ αυτόν μοναδική λύση, αφού μόνο έτσι μπορεί να φτάσει στην ευτυχία.

Τα περισσότερα είναι εξαντλημένα

Κωνσταντίνος Δαβάκης: O «στρατηγός» της πρώτης ήττας του άξονα! “Έλληνας, Λάκωνας, στρατιωτικός, συνταγματάρχης πεζικού και ήρωας του ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940 ” Πολέμαρχος, καπετάνιος με καρδιά βουνό, αισιοδοξία τρελή, θάρρος απροσπέλαστο, διοικητής ασύγκριτος, χέρι δυνατό, θέληση αλύγιστη, ιδιοφυία στρατηγική, κάτοχος του […]

«η αγάπη σου με κάνει ταυτόχρονα τον ευτυχέστερο και τον δυστυχέστερο των ανδρών»

Και χτυπά πάλι τα χέρια του ο άντρας για το πήδημα, και, πρίν ακόμα πιότερο σου φανερωθεί ένας πόνος πλάι στην καρδιά σου που αδιάκοπα καλπάζει, το κάψιμο της σόλας ξεπερνά την πληγή του, κάνοντας ν’ αναβρύζουν γρήγορα απ’ τα μάτια σου δύο δάκρυα, κυνηγημένα απ’ το κορμί σου.

«Είμαι ακατάληπτος τώρα; Δεν ξέρω. Φαντάζομαι ναι. Δεν μπορώ να βρω την κοινή γλώσσα.»