Στο δοκίμιο του Λεμπέση Ο Ευάγγελος Λεμπέσης και η βλακεία ως κοινωνικό φαινόμενο τα πράγματα τίθενται απολύτως ξεκάθαρα. Ο θεμελιώδης κρίκος κάθε κοινωνίας είναι η διαφορετικότητα (κοινωνία χωρίς τη σύνθεση των διαφορετικών δεν υφίσταται) και κατά συνέπεια κάθε απόπειρα ομοιοποίησης των ανθρώπων κρίνεται ισοπεδωτική κι επιζήμια.

Το Κολλέγιο Δασκάλων κατά τη δεκαετία του ’60 ήταν μια καταπληκτική εμπειρία για πολλούς λόγους. Αντιμετώπιζε την πνευματική δουλειά σοβαρά και εξώθησε εμένα και άλλους στα άκρα ως προς τις δυνατότητες ανάγνωσης και κατανόησης.

Το 1929 ο Λούντβιχ Βίτγκενσταϊν έδωσε μια διάλεξη για την Ηθική, ένα θέμα το οποίο έχει, κατά κοινή ομολογία, αποφύγει να αναλύσει με ακρίβεια. Οι ορισμοί που δίνει για την ηθική είναι: η αναζήτηση του τι είναι καλό ή πολύτιμο, ή πραγματικά σημαντικό, ή του νοήματος της ζωής ή αυτού που κάνει τη ζωή να αξίζει να τη ζεις ή του σωστού τρόπου να ζεις. Εν τέλει, η ηθική αφορά το πώς θα έπρεπε να είναι ο κόσμος.