Η σφεντόνα του Δαυίδ

του Γιάννη Κύρκου Αικατερινάρη

      Ταξιδεύοντας, πριν μερικά χρόνια, από τον νότο του Ιράν προς το Ισπαχάν, φτάσαμε με αυτοκίνητο σε μια κατεστραμμένη από σεισμό κωμόπολη. Ιζάρ χοτ νομίζω τη λέγανε. Λίγοι οι κάτοικοί της, κυρίως βοσκοί που κατοικούσαν σε λαβωμένα σπίτια.

Συναντήσαμε εκεί ένα εντεκάχρονο, τον Abbas, που μας έκανε μια μικρή επίδειξη των ικανοτήτων του στη σκοποβολή! Κρατώντας μια σφεντόνα, που του έφτιαξε η μάνα του πλέκοντας γιδίσιο μαλλί, πετύχαινε σχεδόν όσους στόχους του βάζαμε σε όχι και τόσο κοντινή απόσταση απ’ αυτόν!

       Οι επιτυχίες του μικρού Abbas ξύπνησαν μνήμες των παιδικών μου χρόνων και βέβαια την ιστορία με το μικρόσωμο Δαβίδ που νίκησε τον γίγαντα Γολιάθ, χτυπώντας τον στο μέτωπο μ’ ένα βόλι εξακοντισμένο από μια τέτοια σφεντόνα!

       Φωτογράφισα τις σκηνές και ο Abbas για να μ’ ευχαριστήσει μου χάρισε την σφεντόνα του! Ακόμη την κρατάω ως ένα κειμήλιο, μα περισσότερο γιατί μου θυμίζει, για άλλη μια φορά, πως δεν υπάρχουν ανίκητοι …κυρίως όταν είναι άδικοι και τύραννοι… Πως μπορούμε όλοι μαζί να καταφέρουμε τις μεγάλες ανατροπές, που έχει ανάγκη ο τόπος μας, να πραγματοποιήσουμε τις προσδοκίες, τις δικές μας και των παιδιών μας…  Αρκεί να πιστέψουμε στις ικανότητες και στη δύναμή μας!