Μήνας: Απρίλιος 2013

Η ρύθμιση για την αυτοδίκαιη αργία επηρεάζει αποκλειστικά και μόνο υπαλλήλους που είτε έχουν παραπεμφθεί αμετάκλητα στο αρμόδιο δικαστήριο για κακουργήματα και σοβαρά πλημμελήματα, είτε έχουν παραπεμφθεί στο πειθαρχικό συμβούλιο (προφανώς μετά διερεύνηση και αξιολόγηση της καταγγελίας) για σοβαρότατα πειθαρχικά παραπτώματα.

Τι προβλέπει ο νέος υπαλληλικός κώδικας για τις αργίες και τις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων

Η αναστολή της αργίας μπορεί να ζητηθεί και από τον υπάλληλο που έχει τεθεί σε αργία, ο οποίος διατηρεί παράλληλα και το δικαίωμα να επιδιώξει δικαστικά την αναστολή. Από την ρύθμιση αυτή εξαιρούνται οι υπάλληλοι που στερήθηκαν την προσωπική τους ελευθερία ύστερα από πρωτοβάθμια ή δευτεροβάθμια απόφαση ποινικού δικαστηρίου ή με ένταλμα προσωρινής κράτησης και οι τιμωρηθέντες με την ποινή της οριστικής παύσης.

Διαβάστε περισσότερα ›
Bob Dylan and The Band touring in Chicago, 1974

Ο Μπομπ Ντίλαν και οι γερασμένες αυθεντίες

Από τον πολιτικό στίχο και την αριστερά έφτασε να «τυλίγεται» με σημαίες, να εμφανίζεται με πρωταγωνιστές από τραγουδοριάλιτι (Καλομοίρα) και να τραγουδά για τους Ολυμπιακούς Αγώνες με το Χατζηγιάννη. Κάπως έτσι έφτασε και στο καλλιτεχνικό ναδίρ που αποθεώνεται με το δίσκο «Ξενοδοχείο» που φιλοξενεί τραγικές διασκευές ξένων τραγουδιών, φυσικά με τεράστια εμπορική επιτυχία. Ε λοιπόν, αυτή η κατηγορία των πρώην ποιοτικών και νυν τίποτα είναι ίσως η πιο επικίνδυνη απ’ όλες γιατί όχι μόνο νομιμοποιεί τον ευτελισμό, αλλά τον παγιώνει διαμορφώνοντας στρεβλά καλλιτεχνικά κριτήρια από το ύψος μιας γερασμένης αυθεντίας.

Διαβάστε περισσότερα ›
Ο Θεόδωρος Πάγκαλος

Οι συνδαιτυμόνες του κ. Πάγκαλου

Η κοινωνία απεχθάνεται τα κενά εξουσίας, όπως αποδείχτηκε συχνά στο ιστορικό παρελθόν. Αν οι πολιτικοί που εκλέγονται από τον λαό δεν μπορούν να δώσουν δημοκρατικές και τελεσφόρες διεξόδους ή, ακόμα χειρότερα, αν καεί το μπουρδέλο η Βουλή και οδηγηθούμε σε εμφυλιοπολεμικού τύπου συγκρούσεις, θα είμαστε άξιοι της πολιτικής μας μοίρας. Η εξουσία δεν περπατάει τόσο εύκολα στο δρόμο και προπαντός δεν χαρίζεται σε δυσαρεστημένους μικροαστούς και ρομαντικούς επαναστάτες· αν αποτύχουμε όσοι λέμε ότι υπερασπιζόμαστε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, την πολιτική δημοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη και την εθνική ανεξαρτησία της χώρας, ο δρόμος θα μείνει ορθάνοιχτος για την αστυνομία, τον στρατό και τις ξένες πρεσβείες.

Διαβάστε περισσότερα ›
Η επιστημονική έκθεση με τίτλο «Αντίο Μέλισσες- Γιατί οι μέλισσες αφανίζονται και η διατροφή μας κινδυνεύει;» (1) που δημοσίευσε η Greenpeace, σηματοδοτεί την έναρξη της νέας πανευρωπαϊκής εκστρατείας για να προωθηθεί η βιώσιμη γεωργία που παράγει τροφή χωρίς τα επικίνδυνα χημικά των πολυεθνικών αγροτεχνολογίας.

Αντίο, μέλισσες!

Αντίο, μέλισσες! Αναδημοσίευση* Οι περισσότεροι από εμάς νομίζουμε ότι το πιο πολύτιμο προϊόν των μελισσών είναι το μέλι. Όμως το πολυτιμότερο αγαθό που μας δίνουν οι μέλισσες είναι η επικονίαση, δηλαδή η γονιμοποίηση των φυτών με τη μεταφορά γύρης. Από […]

Διαβάστε περισσότερα ›
Ρεμπέτες στο Καραϊσκάκη, Πειραιάς (1933). Αριστερά ο Μάρκος Βαμβακάρης με μπουζούκι, στο κέντρο ο Μπάτης με την κιθάρα..

Ο Ηλίας Πετρόπουλος, η ρεμπετολογία και η άλλη όψη της λαογραφίας

Το καλλιτεχνικό ανάστημα αυτού του παράλληλου κόσμου κι ο Πετρόπουλος είναι ο άνθρωπος που τον σκιαγραφεί. Η «Ρεμπετολογία», «Τα καλιαρντά», «Το άγιο χασισάκι», «Το μπουρδέλο» κτλ. είναι η προσωπική εστίαση του Πετρόπουλου μέσα στην ιστορία ή αλλιώς η άλλη όψη της λαογραφίας, η όψη που θα μείνει για πάντα έξω από τα πανεπιστήμια, γιατί ανήκει έξω από κάθε εθνική συνείδηση: «Οι ευρωπαίοι τουρίστες ταυτίζουν το μπουζούκι με την Ελλάδα. Το μπουζούκι δεν ταυτίζεται με την Ελλάδα, αλλά με τα ρεμπέτικα».

Διαβάστε περισσότερα ›
Η γέννηση του νεοφασισμού στην Ελλάδα,ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΤΡΗΣ (PDF)

Η γέννηση του νεοφασισμού στην Ελλάδα

Η γέννηση του νεοφασισμού στην Ελλάδα,ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΤΡΗΣ (PDF)   Το βιβλίο βρίσκεται εδώ: Η γέννηση του νεοφασισμού στην Ελλάδα,ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΤΡΗΣ (PDF)

Διαβάστε περισσότερα ›
Η Γκερνίκα (Guernica στα ισπανικά ή Γκουέρνικα, με λατινική απόδοση στα ελληνικά), είναι το διασημότερο ίσως έργο του Πάμπλο Πικάσο.

Ο Αλμπέρ Καμύ, το θέατρο εργασίας και οι Αστούριες

Οι αιώνια αδιαπραγμάτευτες αξίες (έρωτας, θάνατος, δικαιοσύνη, ηθική κλπ) όσο κι αν παραμένουν αναλλοίωτες, εντούτοις καθορίζονται απόλυτα από τις εκάστοτε ιστορικές συνθήκες και η κατάδειξη αυτού είναι η μεγαλύτερη αλήθεια. Το θέατρο εργασίας του Καμύ, ακολουθώντας το παράδειγμα των θεατρικών πειραματισμών του Μπρεχτ, συμμετέχει στα δρώμενα καθιστώντας την κριτική συλλογικότητα επιταγή, γιατί η τέχνη δεν αφορά ούτε τις αυθεντίες ούτε την αισθητική τελειότητα. Η τέχνη αφορά όλους, ως συναισθηματική ανταλλαγή και κάθε επιτηδευμένος καλλιτεχνικός ελιτισμός είναι υποκρισία.

Διαβάστε περισσότερα ›
Σύστημα Ψηφιακών Διαδραστικών Υπηρεσιών Εκπαίδευσης και Προβολής για τον Βυζαντινό Πολιτισμό

Εξερευνώντας τον κόσμο του Βυζαντίου (Εκπαιδευτικές δραστηριότητες και παιχνίδια)

Εξερευνώντας τον κόσμο του Βυζαντίου (Εκπαιδευτικές δραστηριότητες και παιχνίδια) Το Ευρωπαϊκό Κέντρο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Μνημείων (ΕΚΒΜΜ) ιδρύθηκε το 1997. Λειτουργεί ως Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, εποπτευόμενο από τον Υπουργό Πολιτισμου, έχει έδρα του τη Θεσσαλονίκη και στεγάζεται σε χώρους […]

Διαβάστε περισσότερα ›
Γελοιογραφία εποχής

«Κυάμων απέχεσθε»

«Κυάμων απέχεσθε» Γράφει ο Δημήτρης Τζήκας Η φράση  «κυάμων απέχεσθε» αποδίδεται στον μυστηριώδη  Πυθαγόρα και σημαίνει κατά λέξη  «να απέχετε από τα κουκιά». Ξέρουμε ότι τα κουκιά μπορούν να προκαλέσουν δηλητηρίαση σε ζώα και  ανθρώπους,  την γνωστή κυάμωση, η οποία εκδηλώνεται ως αιμολυτική αναιμία και σε πολλές περιπτώσεις […]

Διαβάστε περισσότερα ›
Στην ταινία Μοντέρνοι καιροί γίνονται ειρωνικές αναφορές για την έντονη βιομηχανοποίηση και την επιρροή που κατά τον Τσάπλιν έχει αυτή στις συνθήκες εργασίας (πχ λωρίδα παραγωγής).

Ο Μαρξ, το κεφάλαιο και οι μηχανές

Οι όροι ανάπτυξη, ανταγωνιστικότητα κτλ, είναι ακριβώς αυτό. Η παγκοσμιοποίηση που συνίσταται τόσο στην παραγωγή και εμπορία αγαθών όσο και στη διακίνηση κεφαλαίων – με όλα τα χρηματιστηριακά παρατράγουδα – σηματοδοτούν τη δεύτερη μεγάλη τομή του κεφαλαίου μετά την εμφάνιση της μηχανής. Αν η μηχανή ήταν επί της ουσίας η έναρξη της καπιταλιστικής παραγωγής, η παγκοσμιοποίηση είναι ο άξιος συνεχιστής της. Και βέβαια η παγκοσμιοποίηση δεν είναι τωρινή επινόηση, αλλά καπιταλιστικό όραμα αιώνων. Όμως αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Διαβάστε περισσότερα ›